Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SZUMAŃSKI Wiktor (1845-1903), prawnik, działacz społeczny 3°
2. SZUMAŃSKI Wacław (1883-1942), prawnik, obrońca polityczny 4°
3. SZUMAŃSKA-GROSSOWA Hanna (1919-1973), tłumaczka 5°
4. TATARKIEWICZ-MAŁKOWSKA Wanda (1890-1972), pisarka, reżyser teatralny i radiowy 6°
5. GROSS Adolf (1863-1936) adwokat, działacz społeczny i polityczny 7°
6. RADWAŃSKI Andrzej (1800-1862) fizyk, chemik 8°
7. MIECZNIKOWSKI Ludwik Aleksander (1836- po 1882) powstaniec 1863, uczestnik Komuny Paryskiej 8°
8. RYX Izabella (1844-1904) zootechnik 8°
9. KROPIWNICKI Alfons Ferdynand (1803-1881) budowniczy 8°
10. JASNORZEWSKA Pawlikowska Maria Janina (1891-1945) poetka 8°
11. RYX Jerzy (1866-1944) ziemianin, hodowca, pisarz rolniczy 9°
12. RADWAŃSKI Ryszard (1873-1948) malarz 9°
13. PRZYBYLSKI Zygmunt Felicjan (ur. 1876) prawnik, działacz gospodarczy, senator 9°
14. PAWLIKOWSKI Jan Gwalbert (1891-1962) literat, działacz kulturalny, społeczny i sportowy 9°
15. DYBEK Andrzej Franciszek (1783-1826) profesor chirurgii 9°
16. BYLICKI Franciszek (1844-1922) pedagog, literat, muzyk 9°
17. MALESZEWSKI Władysław Józef (1832-1913) publicysta, powieściopisarz 9°
18. RYX Bronisław Feliks (1837-1914) ziemianin, powstaniec 1863, publicysta 9°
19. KOSSAK Wojciech Horacy (1856-1942) malarz batalista 9°
20. KOZŁOWSKI Stanisław Gabriel (1860-1922) dramatopisarz 9°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  SCHMIDT Tadeusz (14 XI 1920 Kraków - 10 V 1976 Łódź), aktor, reżyser
  Był synem Władysława i Michaliny S., mężem aktorki Ewy Szumańskiej. Przed wojną statystował w T. Polskim w Warszawie i w filmach („Testament profesora Wilczura"). Podczas okupacji niem. pracował jako robotnik w drukami. W 1945 rozpoczął naukę w Studio Dram. przy Starym T. w Krakowie, w sierpniu 1945 występował w pokazach uczniów tego Studia. W sez. 1945/46 kontynuował naukę w Studio i grał w T. Powszechnym im. Żołnierza Polskiego w Krakowie; debiutował tam rolą Gilsona („Burmistrz ze Stylmondu"). W sez. 1946/47 był aktorem T. Kameralnego TUR w Krakowie, w 1947 zdał eksternistyczny egzamin aktorski. Po wyjeździe z Krakowa grał w T. Kameralnym Domu Żołnierza w Łodzi (sez. 1947/48), T. Dramatycznych we Wrocławiu (1948-54), gdzie był również asystentem reżysera, T. Wybrzeże w Gdańsku (1954-56). W 1956-61 występował w Łodzi w teatrze, który w sez. 1956/57 nazywał się Estradą Satyryczną, w sez. 1957/58 T. Satyry, a od 1958 T. 715. W 1961-63 był w T. Polskim w Bydgoszczy (jednocześnie kierował bydgoskim T. Propozycji), w 1963-66 w T. im. Mickiewicza w Częstochowie (reżyserował „Anię z Zielonego Wzgórza”, „Elżbietkę w krainie baśni"), w sez. 1966/67 w T. im. Wyspiańskiego w Katowicach. Od 1 IX 1967 był aktorem T. Nowego w Łodzi. Zmarł na zawał serca prowadząc samochód. „Potężna, barczysta sylwetka i jasne, szczere oczy” (J. Kydryński) zadecydowały, że grał przede wszystkim silnych, zdecydowanych mężczyzn, często wojskowych. Były to takie role, jak: Oficer Wehrmachtu („Niemcy"), Oliver („Jak wam się podoba") - we Wrocławiu, Kirkor („Balladyna"), John („Ladacznica z zasadami") - w Gdańsku, Generał („Policja") - w Łodzi, Macheath („Opera za trzy grosze"), Fortynbras („Hamlet"), Morwicz („Wilki w nocy") - w Bydgoszczy. W ostatnim okresie zmienił emploi, grał ludzi dobrodusznych, nieporadnych, choć czasem pod pozorami zagubienia, zdolnych do oporu, nieustępliwych. Takie były np. role: Wiktora Franza w „Cenie”, Pana Karola w „Dla miłego grosza”, Lechickiego w „Ciężkich czasach” M. Bałuckiego (wszystkie w T. Nowym w Łodzi). Zagrał ok. czterdziestu ról w filmach; debiutował w 1948 jako Oficer gestapo w „Ostatnim etapie”. Od słynnej roli Jaśka Gazdonia w „Czarcim żlebie” (1950) i Janka Szarlińskiego w „Przygodzie na Mariensztacie” (1954) pisano o nowym typie amanta film.: „ze swoją szczerą, prostą twarzą, z nieco kanciastymi ruchami i ociężałą sylwetką, kłócił się z dotychczasowym pojmowaniem roli mężczyzny-amanta na ekranie” (W. Czapińska). Uznano, że jego emploi tworzą role pozytywnych bohaterów, np. Kołacza z „Barw walki” określono: „optymistyczny bohater wojennej epoki” (B. Wachowicz). W filmie grał m.in. takie role, jak: Sawka („Podhale w ogniu"), Brygadzista („Chudy i inni"), Gryczman („Westerplatte"), Kapitan Hulewicz („Ostatni po Bogu"), Jan („Album polski"), Generał Berling („Wyzwolenie"), Bańkowski („Hubal").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.1653.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 35 str. 550: psb.28502.1
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim