Sejm-Wielki.pl [start]
M.J. Minakowski, Genealogy of the Descendants of the Great Sejm
Zaloguj się contact
Name Surname: 

M Paweł Baldy (ID: teatr.4430.1)

Koligacja (szukanie pokrewieństwa) z: najkrótsza linia przodkowie
n.p. Mieszko I, Czesław Miłosz, Maria Skłodowska-Curie, Karol Wojtyła, Bronisław Komorowski, Marek Minakowski
Dalszy związek rodzinny z potomkami Sejmu Wielkiego (poza Genealogią potomków Sejmu Wlk.)
Uwaga! Tej osoby nie ma w Genealogii potomków Sejmu Wielkiego.
Dzięki uprzejmości autora zaglądasz teraz do Wielkiej Genealogii Minakowskiego (Wielcy.pl),
która jest od niej 10-krotnie większa (1.200.000 osób),
ale korzystanie z niej kosztuje 79 zł rocznie.
Zaloguj się
Autor za swoją pracę nie bierze ani grosza z budżetu państwa. Pomóż mu!

Ranking WGM: 897.902 (top 75%), Liczba łóżek od MJM: (brak koligacji) [wyłącz kolorowanie] [?]


bohater Wiki, człowiek teatru

ilustracja

Rodzice

ilustracja
  • Zaloguj się
  • Urodzony prawdopodobnie w roku 1890
  • zmarł
 
  • Zaloguj się
  • Urodzona prawdopodobnie w roku 1890
  • zmarła
rodzice Zaloguj się
?1890-
   Zaloguj się
?1890-
|    |
2    3



|
Paweł Baldy, bohater Wiki, 1924-1979

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

ilustracja
  • żona (ślub: w roku 1947): Zaloguj się ?1920
  • żona (ślub: ): ? ?, dzieci
    1. M Zaloguj się ?1960
    2. M Zaloguj się ?1960
  • Uwagi

    • „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

      BALDY Paweł (10 V 1924 Imielin Śląski k. Pszczyny - 29 VIII 1979 Jelenia Góra), aktor
      Był synem Pawła B. i Anny z domu Porwił, mężem aktorki Henryki B. z domu Dygdałowicz (ślub w 1947), ojcem aktorów PawłaBaldy i Ryszarda Baldy. W 1943 wcielony do armii niem. był we Francji, a w 1944-45 na froncie wschodnim, skąd uciekł do Wojska Polskiego. W 1946 ukończył kurs dla reżyserów t. amat. w Katowicach i we Wrocławiu, a nast. prowadził zespoły w Bielsku i Bytomiu. Od sez. 1949/50 zaangażował się jako aktor do T. Ziemi Opolskiej w Opolu, skąd odszedł w trakcie sez. 1951/52 i od wiosny 1952 do końca sez. 1954/55 występował w T. im. Bogusławskiego w Kaliszu. Eksternistyczny egzamin aktorski zdał 17 IX 1953 w Krakowie i uzyskał uprawnienia aktora dramatu. W sez. 1955/56-1957/58 występował w T. Ziemi Pomorskiej w Bydgoszczy, 1958/59 i 1959/60 w T. Wybrzeże w Gdańsku, 1960/61-1964/65 w T.Dolnośląskim w Jeleniej Górze, 1965/66 w T. Dramatycznym w Wałbrzychu, od 1966/67 do końca 1973/74 znowu w Jeleniej Górze, a w 1974/75 w Lubuskim T. im. Kruczkowskiego w Zielonej Górze. Od 1 VII 1975 przeszedł na rentę inwalidzką i ustąpił ze sceny. Grał w filmach. Wybił się w Gdańsku, gdzie doceniono jego talent i rzetelny warsztat aktorski. Podobał się recenzentom w roli Wielkiego Księcia Konstantego („Kordian”, 1959); podkreślano, że ujął tę postać samodzielnie i oryginalnie nie wzorując się na głośnej kreacji J. Kurnakowicza; M. Dulęba pisał: „stworzył postać zwierzęco dziką, bezrozumną, nie panującą nad drapieżnymi i złymi skłonnościami swej natury”, „był bardzo sugestywny, niemal odrażający, ale i z ową potrzebną nutką sentymentu”. O roli Cassiusa Chaerei („Kajus Cezar Kaligula”, 1959) pisał T. Rafałowski jako o dużym osiągnięciu aktorskim B., który „zaakcentował przyspieszoną, jak gdyby zadyszaną rytmikę wiersza, oddającą jego rozterkę i wahanie. Osiągnął kulminantę swej gry, gdy w ostatniej niemej scenie uchyla się jeszcze przed zabiciem prowokującego do tego czynu Cezara”. Inne dobre role z Gdańska, to: Tom („Zabawa jak nigdy"), Grabarz I („Hamlet"), Robert „Piła” („Opera za trzy grosze"). W Jeleniej Górze był, jak pisali recenzenci, gwiazdorem tamtejszego teatru. Grał tu dużo pierwszoplanowych ról; do najlepszych należały: Eddie („Widok z mostu”, 1961), Harpagon („Skąpiec”, 1961) - „po swojemu tragiczny i właśnie dzięki temu śmieszny” (B. Bąk), Łatka („Dożywocie”, 1963), Lennie („Myszy i ludzie”, 1963) - nagrodzony „Srebrnym Kluczykiem” za najlepszą kreację sez., „Otello” (1964), w roli którego zaprezentował „wycieniowaną i dojrzałą ekspresję aktorską”, Kokl („Henryk VI na łowach”, 1965), wyrazisty i b. dynamiczny Czepiec („Wesele”, 1966), Mobius („Fizycy”, 1967), Mackie Macheath („Opera za trzy grosze”, 1968), Pantalone („Sługa dwóch panów”, 1970), Orgon („Świętoszek”, 1971), Guślarz („Legenda”, 1972), Skapen („Szelmostwa Skapena”, 1973).

      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.4430.1

    ...

    Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiego, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
    Baza jest uzupełniana codziennie
    — bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!


    Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.

    Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy, politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL, uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi

    Cytuj: Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 29.03.2024.
    © 2002-2024 Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne — Regulamin, polityka prywatności i cookie
    IP: 44.220.251.57