Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. JEZIORAŃSKI Jan (1865-1933) inżynier, przemysłowiec 3°
2. JEZIORAŃSKI Bolesław (1871-1920) rzeźbiarz 3°
3. JEZIORAŃSKI Jan (1833-1864) powstaniec 4°
4. SOSNOWSKI Witold Kazimierz (1904-1941) matematyk, harcmistrz 4°
5. SOSNOWSKI Jan Kazimierz (1875-1938) zoolog, fizjolog, profesor i rektor SGGW 4°
6. SAWAN Zbigniew (1904-1984) aktor, reżyser 4°
7. KESSLER Eugeniusz (1896- po 1910) geometra, powstaniec 5°
8. SOŁTYK Józef h. Sołtyk (zm. 1803) kasztelan małogoski, potem zawichojski 5°
9. JEZIORAŃSKI Antoni (1821-1882) generał wojsk powstańczych 6°
10. ROMEYKO-HURKO Wanda (1890-1978) malarka, graficzka, ilustratorka 6°
11. GOŁĘBIOWSKI Stanisław (1814-1866) budowniczy 6°
12. SOŁTYK Franciszek Salezy Maciej Stanisław h. Sołtyk (1783-1865) senator kasztelan Król. Pol., skrzypek amator 6°
13. SOŁTYK Maciej h. Sołtyk (zm. 1780) kasztelan warszawski 6°
14. STRASZEWICZ Jan Wacław (1891-1975) inżynier elektryk, docent Politechniki Warszawskiej 7°
15. CHMIELOWSKI Piotr (1848-1904) historyk literatury 7°
16. ŚWIĘTOCHOWSKI Ryszard (1882-1941) fizyk, działacz polityczny 7°
17. ŚWIĘTOCHOWSKI Aleksander (1849-1938) przywódca pozytywizmu warszawskiego 7°
18. STRASZEWICZ Stefan (1889-1983) matematyk, profesor Politechniki Warszawskiej 7°
19. STRASZEWICZ Ludwik (1857-1913) dziennikarz, publicysta, prozaik, właściciel drukarni, polityk 7°
20. STRASZEWICZ Bohdan (1882-1920) drukarz, publicysta, dziennikarz, polityk 7°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  SZYNDLER Jerzy (1898 - 3 IX 1944 Warszawa), aktor, reżyser
  Był synem Feliksa Sz. i Michaliny z Jeziorańskich, mężem aktorki Julii Nowakowskiej. W 1915-16 brał udział w przedstawieniach Koła Dramatycznego Handlowców w Warszawie. Studiował filozofię na Uniw. Warsz., uczył się też w Szkole Dramatycznej, którą ukończył w 1919. W 1920 występował w warsz. t. YMCA, następnie w sez. 1920/21 i 1921/22 w T. Narodowym w Toruniu, sez. 1922/23 w łódz. T. Miejskim, sez. 1923/24 i 1924/25 w pozn. T. Nowym, w sez. 1925/26 w T. im. Bogusławskiego w Warszawie, w 1926-30 w lwów. T. Miejskich, w sez. 1930/31 i 1931/ 32 w T. im. Słowackiego w Krakowie, w sez. 1932/33 i 1933/34 w łódz. T. Miejskich, w sez. 1934/35 w T. Miejskim w Toruniu, w sez. 1935/36 i 1936/37 w T. Miejskim w Bydgoszczy, w sez. 1937/38 w lwow. T. Miejskich, w sez. 1938/39 w pozn. T. Polskim. W czasie II wojny świat. przebywał w Warszawie, gdzie współpracował ze Związkiem Syndykalitsów Polskich, reprezentował także (z E. Szafrańskim) podziemną komórkę ZASP. Zginął w czasie Powstania Warszawskiego na Starym Mieście jako sierżant 104 Kompanii Syndykalistów.
  Pracę reżyserską rozpoczął już w sez. 1921/22 w Toruniu, gdzie pełnił funkcję pomocnika reżysera, m.in. przy wystawianiu „Balladyny” (reż. M. Szpakiewicz). Następnie jako reżyser pracował w t. Lwowa, Poznania, Łodzi i Bydgoszczy. A. Grzymała-Siedlecki napisał - „w pracę reżyserską - poza talentem - wnosił znawstwo literackie, intelektualizm, nowatorskie systemy pracy scenicznej”. Reżyserował m.in. „Sprawę Jakubowskiego” (1930), „Pannę Maliczewską” i „Wesele” (1932), „Most” (1935), „Balladynę”, „Orfeusza w piekle”, „Zburzenie Jerozolimy” (1936), „Spazmy modne” (1938). Szczególny rozgłos zyskała jego nowatorska inscenizacja „Wesela”. Jako aktor wg A. Grzymały-Siedleckiego „ujmował w rolach romantycznych kochanków”. Grał także role bohaterów w repertuarze klasycznym i współczesnym. Role: Wacław („Zemsta"), Bardos („Krakowiacy i Górale"), Albin („Śluby panieńskie"), Klaudio („Wiele hałasu o nic"), Szczęsny („Horsztyński"), Porucznik („Damy i huzary"), Ferdynand („Intryga i miłość"), Zbyszko („Moralność pani Dulskiej"), Pan Młody („Wesele"), Laertes („Hamlet"), Patroklos („Achilleis"), Joas („Sędziowie"), Lubomir („Pan Geldhab"). Ogłaszał artykuły na tematy teatr., m.in. w „Scenie Polskiej” (1930) i „Kurierze Porannym” (1932); w czasie II wojny świat. wydał konspiracyjnie broszurę pt. „Teatr w państwie społecznym”.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.38585.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  MAGDALENA KOŚCIŃSKA
  ŻOŁNIERZ A.K. „ŻYWIA”
  UR. 14-X-1922.
  I
  JERZY SZYNDLER
  ŻOŁNIERZ A.K. „MICHAŁ”
  UR. 1897 R.
  POLEGLI W POWSTANIU WARSZAWSKIM
  1944 R.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 50 str. 314: psb.34349.1
  Powstańcze Biogramy: http://www.1944.pl/historia/powstancze-biogramy/Jerzy_Szyndler
  sw.466320 Na podstawie układu i treści epitafium na cm. Powązkowskim

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim