Józef Janusz Użycki (ID: sejmprl.6029)

Uwagi

• Kto jest kim w Polsce, Interpress 1984
  

  
  Zawód: generał dywizji; działacz państwowy
  Edukacja: studia: Akademia Sztabu Generalnego 1957, Akademia Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR 1973.
  Biografia Szef sztabu 1976-78, dowódca 1978*83 Pomorskiego Okręgu Wojskowego; zastępca szefa, następnie szef Sztabu Gen. WP 1983- ; wiceminister obrony narodowej 1983- ; gen. brygady 1974, gen. dywizji 1979
  Członkostwo: czł. WRON 1981-83; przew. Woj. Rady Przyjaciół Harcerstwa, Bydgoszcz 1978-83; czł. PZPR 1951- ; poseł na Sejm 1980-
  Odznaczenia: Krzyż Komandorski OOP, Order Sztandaru Pracy I kl. i inne odznaczenia krajowe i zagr.
  Prywatnie: Hobby: literatura wojskowa; posób spędzania wolnego czasu: turystyka, żeglarstwo.
  Adres: ul. Racławicka 29a m. 47,02-601 szawa.
  
  ipn.53203 http://katalog.bip.ipn.gov.pl/showDetails.do?idx=A&katalogId=1&subpageKatalogId=1&pageNo=1&nameId=26275&osobaId=53203& Użycki Józef ur. 01.12.1932, Kiertyn
  sejmprl.6029 http://bs.sejm.gov.pl/ Użycki Józef (1932-); wojskowy zawodowy; Generał broni WP, szef Sztabu Generalnego i wiceminister obrony narodowej (1983-1990).
  W 1940 deportowany z rodziną na Syberię. Służbę wojskową rozpoczął w 1950, jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 1 we Wrocławiu. W 1952 promowany na pierwszy stopień oficerski, po czym skierowany na dowódcę plutonu, a następnie zastępcę dowódcy kompanii w 4 Pułku Piechoty w Kielcach. W l. 1954–1957 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Po studiach został szefem sztabu 33 Pułku Zmechanizowanego w Nysie. W l. 1959–1966 pełnił służbę w Sztabie Śląskiego Okręgu Wojskowego, gdzie był m.in. oficerem Oddziału Operacyjnego. W 1966 został szefem sztabu-zastępcą dowódcy 10 Pułku Czołgów Średnich w Opolu. W l. 1968-1969 dowodził tym pułkiem. W 1969 został szefem sztabu-zastępcą dowódcy 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej w Żaganiu. W l. 1970-1973 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Woroszyłowa w Moskwie. W 1973 objął dowództwo 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej. Na tym stanowisku w 1974 roku awansował na generała brygady. W 1976 został szefem sztabu-zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. W 1978 został mianowany dowódcą tego okręgu wojskowego, a na wypadek wojny dowódcą 1 Armii. W 1979 awansował na generała dywizji. W 1983 został zastępcą szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego ds. operacyjnych. W l. 1983–1990 szef Sztabu Generalnego i jednocześnie wiceminister obrony narodowej. W 1984 został mianowany generałem broni. Służbę wojskową zakończył 03.10.1991. W 1981 członek Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. Współautor nowej polskiej doktryny obronnej, którą reprezentował w 1990 na konferencji szefów sztabów generalnych państw Europy i Ameryki Północnej. Autor książki "Wojna konwencjonalna w Europie".

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim