Józef Urbanowicz (ID: sejmprl.6021)

Uwagi

• Kto jest kim w Polsce, Interpress 1984
  

  
  Zawód: generał broni; działacz polityczny; działacz państwowy
  Edukacja: studia: Akademia Sztabu Generalnego.
  Biografia Robotnik w Zakładach Mech., Ryga 1932-35; marynarz Floty Handlowej 1935-38; działacz polonijny, zasadnicza służba wojskowa 1938-39; robotnik, dyr. Kombinatu Tekstylnego, Ryga 1939-41; żołnierz, oficer Armii Radzieckiej 1941-43; oficer LWP, zastępca dowódcy 4 Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego 1943-45; zastępca dowódcy Marynarki Wojennej, szef Zarządu Polityczno-Wychowawczego Marynarki Wojennej 1945-52; zastępca ds. politycznych: dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego, dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju oraz komendanta Akad. Sztabu Gen. 1952-65; komendant WAP, I zastępca szefa, następnie szef GZP WP 1965-71; wiceminister 1968-, zastępca ministra 1971- obrony narodowej; gen. brygady 1958, gen. dywizji 1964, gen. broni 1973
  Członkostwo: czł.; Komunistycznej Partii Łotwy 1939-40, Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego 1940-44, PPR 1944-48; czł. PZPR 1948- , zastępca czł. 1968-71, czł. 1971- KC PZPR; poseł na Sejm 1965- ; wiceprezes ZG ZBoWiD 1972-
  Odznaczenia: Order Budowniczych Polski Ludowej, Krzyż Oficerski i Kawalerski OOP, Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, Order Krzyża Grunwaldu III kl., Order Sztandaru Pracy l i II kl., Order Lenina (ZSRR), dwukrotnie Order Czerwonego Sztandaru (ZSRR), Order Przyjaźni Narodów (ZSRR), Order Obrony Ojczyzny (Jugosławia), Krzyż Walecznych (Czechosłowacja) i inne.
  Prywatnie: Czas wolny: wędkarstwo.
  Adres: Ministerstwo Obrony Narodowej,00-909 Warszawa 60, tel. 2946-06.
  
  Planowane tomy PSB 3781: URBANOWICZ Józef (–1989), gen. WP, wiceminister MON
  sejmprl.6021 http://bs.sejm.gov.pl/ Urbanowicz Józef (1916-1989); wojskowy zawodowy; Generał broni (1973), wiceminister obrony narodowej PRL (1968–1984), ambasador PRL w Mongolii (1984-1987).
  W l. 1932–1935 robotnik w Zakładach Mechanicznych w Rydze, w l. 1935–1938 marynarz Floty Handlowej, od 1941 oficer Armii Radzieckiej, a od 1943 – powstałego na terenie ZSRR- Wojska Polskiego. W l. 1943–1945 był zastępcą dowódcy 4 Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego do spraw politycznych. Od 1945 na kierowniczych stanowiskach w aparacie partyjno-politycznym WP: m.in. jako zastępca dowódcy Marynarki Wojennej do spraw politycznych – Szef Zarządu Polityczno-Wychowawczego Marynarki Wojennej (1945–1952), zastępca do spraw politycznych dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego, dowódca Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju oraz komendant Akademii Sztabu Generalnego WP, a w l. 1958–1960 komendant Wojskowej Akademii Politycznej. Generał brygady od 1958. W l. 1960–1965 zastępca szefa, a w l. 1965–1971 szef Głównego Zarządu Politycznego WP. Generał dywizji od 1964. W l. 1968–1984 wiceminister obrony narodowej, od 1971 równocześnie zastępca ministra do spraw ogólnych. Generał broni od 1973. Członek Komunistycznej Partii Łotwy (1939–1940), Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (1940–1944), Polskiej Partii Robotniczej (1944–1948), a od 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W l. 1968–1971 zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR, a w l. 1971–1986 członek Komitetu Centralnego PZPR. Wieloletni wiceprezes Zarządu Głównego organizacji kombatanckiej ZBoWiD. W l. 1969–1984 przewodniczący Komitetu Redakcyjnego "Wojskowego Przeglądu Historycznego". W l. 1984–1987 ambasador PRL w Mongolii. Od 1987 w stanie spoczynku.
  sw.1246100 Wikipedia - Wolna Encyklopedia

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim