Uwagi

• Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL art. 52a pkt. 8 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U.2023.102 t.j.):
  

  Pseudonimy: wedle materiału aktowego: „Feliks” (Radom-Kielce), „Łukasz” (Górny Śląsk), „Paweł” (Zagłębie), „Ludwik” (Łódź), „Adam”, „Wicek” (Warszawa), „Karol (Częstochowa)”. W 1928 r. w KPP, do 1939 r. w KZMP, podczas okupacji w ZPP, po wyzwoleniu w PPR, od 15.12.1948 r. w PZPR. Od 1931 r. do 1939 r. więziony za działalność w KPP. Od 1943 r. do 1944 r. „oficer I Dywizja i I Armia WP w Moskwie”. Od 07.1944 r. do 05.1969 r. poseł do KRN, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL I-IV kadencji. W okresie: 01-04.1945 r. podsekretarz stanu w Ministerstwie Administracji Publicznej. Od 11.1948 r. do 04.1949 r. przewodniczący Komisji Centralnej Związków Zawodowych. Od 04.1949 r. do 06.1950 r. wiceminister obrony narodowej; w okresie: 01-06.1950 r. szef Głównego Zarządu Politycznego WP. Od 07.1950 r. do 12.1952 r. przewodniczący ZG TPPR. Od 08.1952 r. do 11.1956 r. członek Prezydium OK Frontu Narodowego. Od 10.1952 r. do 03.1956 r. sekretarz OK Frontu Narodowego. Od 04.1965 r. do 06.1968 r. przewodniczący OK FJN. Źródła: AAN CK/VII-1786; Ludzie władzy 1944-1991, T. Mołdawa.
  
  Kto jest kim w Polsce, Interpress 1984
  
  Zawód: generał; działacz spółdzielczy; działacz polityczny; działacz państwowy
  Edukacja: studia: Wyższe Studium Spółdzielcze Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1927.
  Biografia Pracuje w ruchu spółdzielczym od 1925; działacz KPP od 1929, czł. kierownictwa dziesięciu okręgów partyjnych, m.in. w Krakowie, na Górnym Śląsku, w Zagłębiu Dąbrowskim, w Łodzi i w Warszawie; wielokrotnie więziony na działalność polityczną, skazany na 4 lata więzienia 1933, na 10 lat więzienia 1938; udział w obronie Warszawy 1939; współorganizator Zw. Patriotów Polskich i I Armii WP; zastępca dowódcy I Armii WP wrzesień 1944, udział w walkach o wyzwolenie Pragi i organizowaniu pomocy dla powstańców Warszawy; zastępca szefa resortu Administracji Publicznej PKWN, następnie minister tego resortu i gen. pełnomocnik Ziem Odzyskanych w Rządzie Tymczasowym
  Członkostwo: czł. KC PPR 1944-48, KC PZPR 1948-64; I sekr. KW PPR, Katowice 1946-48; prezes Centralnego Z w. Spółdzielczego 1948; przew. CRZZ 1948-49; wiceminister obrony narodowej i szef Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego WP 1949-50; sekr. KC PZPR 1950-56, 1957-64, czł. Biura .Politycznego KC 1954-68, I sekr. KC 1956; minister rolnictwa 1957-59; zastępca przew. 1961-64, przew. 1964-68 Rady Państwa; przew. OK FJN 1965-68; liczne odznaczenia.
  
  ipn.9662 http://katalog.bip.ipn.gov.pl/showDetails.do?idx=A&katalogId=1&subpageKatalogId=1&pageNo=1&nameId=2413&osobaId=9662& Ochab Edward ur. 16.08.1906, Kraków
  sejmprl.5322 http://bs.sejm.gov.pl/ Ochab Edward (1906-1989); ekonomista; I sekretarz KC PZPR (1956), przewodniczący Rady Państwa (1964–1968).
  Także poseł na Sejm Ustawodawczy (1944-1947). Od połowy lat dwudziestych działał w ruchu spółdzielczym. Członek KPP od 1929. W 1939 walczył w obronie Warszawy, a następnie przedostał się na teren ZSRR. Po 1941 służył jako ochotnik w Armii Czerwonej. Współorganizator ZPP oraz I Armii Wojska Polskiego w ZSRR. Skierowany przez WKP do 1. Polskiej Dywizji im. Tadeusza Kościuszki. Pod koniec 1943 w randze porucznika został mianowany zastępcą dowódcy ds. polityczno-wychowawczych 3. Dywizji Piechoty im. R. Traugutta. Uczestniczył w bitwie pod Lenino. W drugiej połowie 1944 był pułkownikiem i zastępcą dowódcy 1. Armii ds. polityczno-wychowawczych, a zarazem pełnomocnikiem Rady Wojennej tej armii. W sierpniu 1944 został włączony w skład KC PPR. 23.11.1944 objął kierownictwo resortu administracji publicznej PKWN. Po powołaniu 31.12.1944 Rządu Tymczasowego został wiceministrem administracji publicznej. Od kwietnia do czerwca 1945 był ministrem administracji publicznej w Rządzie Tymczasowym RP i członkiem sekretariatu KC PPR. -- W l. 1946–1948 skierowano go na Śląsk, gdzie został I sekretarzem PPR w Katowicach. Generał brygady WP. W 1949 został wiceministrem obrony narodowej (12.06.1950 został odwołany) oraz szefem Głównego Zarządu Politycznego w Wojsku Polskim. I sekretarz PZPR (od marca do października 1956). Po październiku 1956 powoli odsuwany od ważnych stanowisk partyjnych. W l. 1957–1959 minister rolnictwa. W l. 1957–1964 sekretarz PZPR. W l. 1961–1964 zastępca przewodniczącego Rady Państwa, a od sierpnia 1964 do kwietnia 1968 jej przewodniczący. Ustąpił w lipcu 1968.

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim