Grzegorz Jan Korczyński
(ID: sejmprl.4716)
- Urodzony dnia 17 VI 1915 - Warszawa
- zmarł dnia 22 X 1971 - w Algierii
- Pochowany
- Warszawa, cm. Wojskowy na Powązkach, kwatera B2, rząd TUJE, miejsce 12
- Wiek: 56 lat
- All sources for this person
Add or correct dates and places
- Wikipedia (Grzegorz Korczyński): Grzegorz Jan Korczyński, właśc. Stefan Jan Kilanowicz, ps. „Grzegorz”, „Korczyński”<ref>Dla ściślejszej konspiracji, jednym z rozkazów dziennych, zostały zmienione pseudonimy „Grzegorza” i „Orła”. „Grzegorza” na „Korczyński”, „Orła” zaś na „Grzybowski”. więcej...
|
|
Rodzice
|
|
| |
|
|
Uwagi
ipn.25461 http://katalog.bip.ipn.gov.pl/showDetails.do?idx=A&katalogId=1&subpageKatalogId=1&pageNo=1&nameId=5723&osobaId=25461& Korczyński Grzegorz ur. 17.06.1915, Warszawa
sejmprl.4716 http://bs.sejm.gov.pl/ Korczyński Grzegorz (1915-1971); oficer WP; Generał broni, szef Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (1956–1965), wiceminister Obrony Narodowej (1965 – 1971). Przed II wojną światową pracował w Warszawie jako robotnik. Od 1935 działał w Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Życie”. W 1937 wyjechał do Hiszpanii, gdzie walczył po stronie republiki w międzynarodowych brygadach. Po upadku republiki wyjechał do Francji. W l. 1940-1942 był uczestnikiem komunistycznego ruchu oporu jako członek polskiej sekcji Francuskiej Partii Komunistycznej. Przerzucony do okupowanej Polski na teren Lubelszczyzny w Polskiej Partii Robotniczej organizował GL i AL. Od lipca 1944 sprawował kierownicze stanowiska w aparacie bezpieczeństwa publicznego, zajmując się m.in. organizacją Milicji Obywatelskiej (m.in. był komendatem MO w Lublinie i Warszawie). W 1946 uzyskał stopień generała brygady, w 1947 został zastępcą ds. bezpieczeństwa dowódcy grupy operacyjnej "Wisła". 21.05.1950 został aresztowany, a 22.05.1954 skazany na dożywocie m.in. za "mordowanie ludności żydowskiej", także w związku ze sprawą Władysława Gomułki. 24.12.1954 wyrok dożywocia decyzją Sądu Najwyższego został zamieniony na 15 lat więzienia, na wolność wyszedł na fali politycznej "odwilży", w kwietniu 1956. W 1957 został zrehabilitowany oraz przyjęty do wojska w stopniu generała brygady. W l. 1959-1971 należał do PZPR (był w tym czasie członkiem KC PZPR). Od końca grudnia 1956 do lipca 1965 był szefem Zarządu II Wywiadowczego Sztabu Generalnego WP – wywiadu wojskowego, następnie w l. 1965–1971 - wiceministrem obrony narodowej, pełniąc jednocześnie funkcję Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej. W 1968 awansował na stopień generała broni. W grudniu 1970 dowodził oddziałami Wojska Polskiego pacyfikującymi robotnicze protesty na Wybrzeżu. Na początku 1971 został odwołany z zajmowanych stanowisk „ze względu na stan zdrowia” i wysłany jako ambasador do Algierii, gdzie zmarł w niejasnych okolicznościach.
źródła:
- pogrzeb: http://www.cmentarzekomunalne.com.pl/mapa/
|
|
Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiego, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
Baza jest uzupełniana codziennie
— bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!
Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.
Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy,
politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL,
uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi