Franciszek Jóźwiak (ID: sejmprl.4552)

Uwagi

• Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL art. 52a pkt. 8 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U.2023.102 t.j.):
  

  Członek PPS od 1912, KPP od 1921, w 1941 przyjęty do WKP(b). W PPR od 1942, a od 15.12.1948 w PZPR. Generał dywizji - 04.1946. 08.1942 - 12.1943 szef Sztabu Głównego Gwardii Ludowej, nast. 01-07 1944 szef Sztabu Głównego Armii Ludowej. 12.1943 - 11.1956 poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL I kadencji. 09.1945 - 09.1948 prezes ZG Związku Uczestników Walki Zbrojnej o Wolność i Demokrację. 09.1948 - 09.1949 prezes ZG Związku Bojowników z Faszyzmem i Najeźdźcą Hitlerowskim o Niepodległość i Demokrację. 09.1949 - 12.1956 prezes ZG ZBoWiD. 10.1944 - 03.1949 Komendant Główny Milicji Obywatelskiej. 03.1945 - 03.1949 podsekretarz stanu w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. 03.1949 - 11.1952 prezes NIK i członek Rady Państwa. Źródło: T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944-1991, s. 366.
  
  ipn.7993 http://katalog.bip.ipn.gov.pl/showDetails.do?idx=A&katalogId=1&subpageKatalogId=1&pageNo=1&nameId=1401&osobaId=7993& Jóźwiak Franciszek ur. 20.10.1895, Huta Baranowska
  sejmprl.4552 http://bs.sejm.gov.pl/ Jóźwiak Franciszek (1895-1966); oficer WP; Komendant główny Milicji Obywatelskiej.
  Także poseł do KRN (1944-1947) i na Sejm Ustawodawczy (1947-1952). Od 1912 członek PPS, a od 1921 KPP. W 1914 wstąpiłdo Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym internowany w obozie w Szczypiornie. W 1920 był podoficerem Wojska Polskiego. Za działalność w KPP wielokrotnie aresztowany i więziony (łącznie w okresie międzywojennym, w więzieniach spędził 12 lat). W 1931 został szefem Wydziału Wojskowego KC KPP. W styczniu 1937 osadzony został w Berezie Kartuskiej. W tym samym roku skazany na karę10 lat pozbawienia wolności. Do wybuchu II wojny światowej odbywał karę w zakładzie karnym w Tarnowie. W czasie kampanii wrześniowej uwolniony z więzienia i od 1939 do 1942 przebywał na terenach okupowanych przez ZSRR, gdzie od 1941 walczył w partyzantce radzieckiej. Na początku 1942 powrócił do kraju. W maju 1942 został członkiem Komitetu Centralnego PPR, w sierpniu szefem Sztabu Głównego Gwardii Ludowej, a w listopadzie członkiem Sekretariatu KC PPR. 1 stycznia 1944 mianowany został szefem Sztabu Głównego – zastępcą naczelnego dowódcy Armii Ludowej. W l. 1944–1949 pełnił obowiązki komendanta głównego Milicji Obywatelskiej i od 1945 równocześnie wiceministra bezpieczeństwa publicznego. Następnie był prezesem Najwyższej Izby Kontroli, a w l. 1952–1955 ministrem kontroli państwowej. Równocześnie, w latach 1949–1952, był członkiem Rady Państwa, a w 1955–1957 wicepremierem. W l. 1948–1956 był członkiem Biura Politycznego KC PZPR i przewodniczącym Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej.
  sw.503574 Wikipedia - Wolna Encyklopedia

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim