Sejm-Wielki.pl [start]
M.J. Minakowski, Genealogy of the Descendants of the Great Sejm
Zaloguj się contact
Name Surname: 

M Emilian Franciszek Bednarczyk (ID: psb.972.1)

Koligacja (szukanie pokrewieństwa) z: najkrótsza linia przodkowie
n.p. Mieszko I, Czesław Miłosz, Maria Skłodowska-Curie, Karol Wojtyła, Bronisław Komorowski, Marek Minakowski
Dalszy związek rodzinny z potomkami Sejmu Wielkiego (poza Genealogią potomków Sejmu Wlk.)
Uwaga! Tej osoby nie ma w Genealogii potomków Sejmu Wielkiego.
Dzięki uprzejmości autora zaglądasz teraz do Wielkiej Genealogii Minakowskiego (Wielcy.pl),
która jest od niej 10-krotnie większa (1.200.000 osób),
ale korzystanie z niej kosztuje 79 zł rocznie.
Zaloguj się
Autor za swoją pracę nie bierze ani grosza z budżetu państwa. Pomóż mu!

Ranking WGM: 481.939 (top 41%), Liczba łóżek od MJM: (brak koligacji) [wyłącz kolorowanie] [?]


bohater PSB, oficer Powstania Listopadowego (1830-1831), student Uniwersytetu Warszawskiego

Rodzice

 
rodzice ? ?
   ? ?
|    |
2    3



|
Emilian Franciszek Bednarczyk, bohater PSB, 1812-1888

Uwagi

  • Polski Słownik Biograficzny t. 1 str. 395: psb.972.1
    Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 349): Bednarczyk-Bednarzycki Emilian, Wydział Nauk i Sztuk Pięknych
    Ur. w Kaliszu. Tam ukończył szkołę. Jesienią 1830 rozpoczął studia w Szkole Przygotowawczej do Instytutu Politechnicznego. W kampanii 1830/31 był w Gwardii Narodowej, potem walczył jako ppor. w 14 P. Piech. Liniowej w Korpusach generałów Paca, Łubieńskiego i Ramorina. Wziął udział w bitwach pod Nurem, Ostrołęką, Kurowem, Borowem i Opolem. Jako porucznik w Korpusie gen. Ramorina przekroczył granice Galicji, by przez Morawy udać się do Francji. W 1832 zgłosił akces do TDP. Jako emisariusz wysłany do Galicji. Powrócił do Francji w 1835 i osiadł w Strasburgu, gdzie założył sekcję TDP (1836). W tym samym roku podpisał Manifest. W 1845 ponownie wysłany jako emisariusz do Galicji. Przebywał trzy lata na Śląsku, zapewniając łączność między emigracją, Rzeczą-pospolitą Krakowską i zaborami. W 1848 na wieść o powstaniu przybył do Wielkopolski, gdzie mianowany kapitanem walczył w Oddziale Kosynierów Pleszewskich. Po bitwach pod Raszkowem, Miłosławiem i Wrześnią awansował na dowódcę Batalionu. Brał też udział w powstaniu badeńskim (1849), a po bitwie pod Weinheim został mianowany pułkownikiem. Po upadku powstania wrócił do Francji. W 1853 wyjechał wraz z gen. J. Wysockim przez Marsylię do Turcji, aby formować tam legiony polskie i oddziały rumuńskie w księstwach nad-dunajskich. Po zakończeniu wojny krymskiej pracował jako nauczyciel w Konstantynopolu i miał kontakt z Mickiewiczem. Na wieść o wybuchu powstania styczniowego wyjechał do Bukaresztu z petycją do ks. Cuzy o zezwolenie na przejście emigrantów polskich przez ziemie rumuńskie. Przez krótki czas organizował w Tulczy oddział polski, po czym wyjechał do kraju. Walczył na Wołyniu w oddziale Roberta Sienkiewicza, odznaczył się pod Poryckiem. W 1864 ponownie emigrował do Francji, gdzie z braku środków do życia korzystał z zapomóg Komitetu Francusko-Polskiego. Był członkiem Komitetu Zjednoczenia Emigracji Polskiej (1866) i przewodniczącym gminy Batignolle-Clichy (1868). Znana była polemika z nim Jarosława Dąbrowskiego w sprawie granic Polski z 1772 r., których bronił w broszurze Do obywatela Bednarczyka i jego politycznych przyjaciół. W czasie wojny francusko-pruskiej zgłosił się ochotniczo do 32 Batalionu Paryskiej Gwardii Narodowej, a po kapitulacji armii francuskiej przyjechał do Belgii, gdzie pracował przy budowie dróg. Raz jeszcze na wieść o wojnie na Bałkanach (1877) wyjechał do Turcji, planując utworzenie tam polskiego legionu. Ostatecznie rozczarowany powrócił do Krakowa i żył tam do śmierci. W 1869 zmienił nazwisko na Bednarzycki. Pozostawił Wspomnienia (rękopis zaginiony), odezwę do emigracji w sprawie jedności („Niepodległość”, 29 II 1869) i obfitą korespondencję z Lelewelem, Mierosławskim i in.
    Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: BEDNARCZYK (Bednarzycki) Emilian (Emil) Franciszek - Ukończył szkoły kaliskie, student Instytutu Politechnicznego w Warszawie. Uczestnik Nocy Listopadowej, wstąpił 30.11.30 do akademickiej gwardii honor., a 1.12.30 do gw. ruchomej. 2.31 przeszedł jako ppor. do 14 ppl., 1.9.31 mianowany por. przez Ramorino, Nur, Ostrołęka, Szymanów, Międzyrzec, Opole, Kurów, Józefów, przeszedł 16.9.31 z Ramorino do Galicji. Poszukiwany przez władze carskie. Przybył do Francji w początkach 1832 i należał do zakładu w Awinio-nie, gdzie wstąpił do TDP. Przeniesiony 9.32 do zakładu w Bourges, był przeciwnikiem planu gen. Bema stworzenia legionu polskiego w Portugalii. Po zamachu Platona Pasierbskiego na Bema został 1.8.33 usunięty z Francji do Brukseli. Udał się do Galicji jako emisariusz i przebywał tam do jesieni 1834. W Dreźnie 11.11.34 zobowiązał się, że nie będzie prosił o żadne zasiłki, za co otrzymał zgodę na powrót do Francji. Przybył 19.12.34 do Strasburga, gdzie zamieszkał na stałe, prowadząc aktywną działalność w TDP. 12.38 wyjechał do Paryża, 3.39 był z powrotem w Strasburgu. Ponownie wysłany do kraju 1845, przebywał przez trzy lata na Śląsku. Wziął udział w wypadkach Wiosny Ludów, walczył w powstaniu wielkopolskim jako dow. plutonu, kompanii i batalionu kosynierów. Bił się pod Raszkowem, Miłosławiem i Wrześnią. Od 10.48 przebywał w Colmarze i Strasburgu. 1849 uczestniczył w powstaniu badeńskim jako płk i dowódca 4 pułku piechoty. Walczył pod Weinheim, Waghausel i Kuppen-heim. Po upadku powstania wrócił do Francji. W związku z wybuchem wojny krymskiej udał się 10.53 ze Strasburga do Marsylii. Wraz z gen. Wysockim wyjechał na Wschód, by organizować legion polski. Zatrudniony został w sztabie gen. Tell, który tworzył armię turecko-wołoską. Przebywał w Konstantynopolu, gdzie 1855 opiekował się chorym Mickiewiczem i był przy jego śmierci. Prowadził ożywioną korespondencję z Leonardem Niedźwiedzkim i był informatorem Hotelu Lambert. Pozostawał w Konstantynopolu do 1863, pracując jako nauczyciel. Po wybu-chu powstania styczniowego wyjechał do Bukaresztu, gdzie u ks. Cuzy zabiegał o pozwolenie na przejście emigrantów polskich z Francji przez Rumunię do kraju. Uzyskawszy zgodę, zajął się tworzeniem oddziału Roberta Sienkiewicza, z którym jako szef sztabu wszedł na Wołyń i walczył pod Poryckiem. Po upadku powstania wrócił 1864 do Paryża, gdzie żył w trudnych warunkach materialnych. Od 1862, jeszcze w Konstantynopolu, należał do Stowarzyszenia Emigracji Polskiej na Wschodzie. Teraz działał w Zjednoczeniu Emigracji Polskiej i przewodniczył gminie Batignolles-Clichy. Był też członkiem Instytucji Czci i Chleba. W wojnie francusko-pruskiej ochotnik w 32 batalionie paryskiej gwardii narodowej. Po kapitulacji Paryża opuścił Francję, przenosząc się do Galicji. Pracował jako przedsiębiorca budowlany, 1877 jeździł do Konstantynopola, by zorientować się, czy można tworzyć legion polski przeciwko Rosji, po czym wrócił do Lwowa. Ostatnie lata życia spędził w Krakowie. 29.11.80 we Lwowie otrzymał medal pamiątkowy 50 rocznicy powstania listopadowego. Zm. 31.3.88 w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim w kwaterze Ra, grób Weteranów.
    sw.564134 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98

...

Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiego, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
Baza jest uzupełniana codziennie
— bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!


Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.

Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy, politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL, uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi

Cytuj: Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 29.03.2024.
© 2002-2024 Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne — Regulamin, polityka prywatności i cookie
IP: 3.81.165.210