Apolinary Jakub Glikson (ID: psb.6669.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. PTASZYŃSKI Józef Tadeusz (1915-1944) harcmistrz, zastępca komendant 13°
2. SIKORSKI Roman (1920-1983) profesor matematyki 22°
3. ŁAŹNIEWSKI Witold (1865-1938) botanik, chemik 22°
4. STRZAŁECKI Antoni Jan (1844-1934), malarz-dekorator 23°
5. ŁUKASIK Jan (1899-1942) architekt, konserwator 23°
6. KONECZNA Halina (1899-1961) profesor fonetyki 23°
7. JANASZ Aleksander (1851-1930) hodowca roślin 24°
8. STRZAŁECKI Zygmunt (1873-1946), malarz, konserwator 24°
9. NIEDZIELSKI Marian (1884-1953) adwokat 24°
10. KOZŁOWSKI Karol (1847-1902) architekt 24°
11. SZWEYCER Wincenty (1810-1872), powstaniec listopadowy i styczniowy 24°
12. KRUKOWIECKI Jan Stefan (1772-1850) generał, wódz powstania 1830/31 24°
13. BABCZYŃSKI Tytus (1830-1910) matematyk, fizyk 24°
14. RACZYŃSKI Franciszek Karol (1874-1941) ksiądz, działacz społeczny 24°
15. STANKIEWICZ Józef (1800-1874) lekarz 24°
16. MACISZEWSKI Waldemar Jerzy (1927-1956) pianista, kompozytor 24°
17. ŁABĘCKI Antoni (1773-1854) prawnik, mecenas 25°
18. SZWEYCER Michał Teofil (1843-1919), powstaniec styczniowy, prawnik 25°
19. NOAKOWSKI Stanisław Witold (1867-1928) architekt, malarz, historyk sztuki 25°
20. STRAKACZ Sylwin (1892-1973) sekretarz Ignacego Paderewskiego, polityk, dyplomata, działacz polonijny 25°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  GLIKSON Jakub Apolinary (1846 Dęblin - 18 XII 1930 Skolimów), aktor, dyr. teatru
  Był synem kupca Szymona G. i Anny z domu Dimenthal. Od 13 XII 1871 został zaangażowany do t. krak. i występował tam do końca dyr. S. Koźmiana, grając przeważnie role epizodyczne, m.in. Zbira („Beatryks Cenci"), Świętoszka („Horsztyński"), Woźnego („Wesele Figara"), Pistola („Wesołe kumoszki z Windsoru"), Kenta („Król Lear"), Marcina („Wielki człowiek do małych interesów"), Zbroję („Konfederaci barscy"), Pysznickiego („Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale"), Schultzego („Emigracja chłopska"). Pełnił równocześnie funkcję sekretarza teatru. Po ustąpieniu S. Koźmiana uzyskał dzierżawę t. krak. (od sez. 1885/86) i prowadził go przez osiem lat aż do otwarcia nowego gmachu teatr. przy placu św. Ducha, powołując kolejno na kierowników artyst. Z. Sarneckiego, A. Podwyszyńskiego, W. Szymanowskiego, A. Lubicza, R. Żelazowskiego i W. Antoniewskiego. Był przede wszystkim dobrym administratorem, uregulował sytuację finansową t., powodując jednak, w porównaniu z okresem koźmianowskim, obniżenie poziomu artystycznego. Ustąpiwszy w 1893 (ostatnie przedstawienie w T. Starym odbyło się 31 VIII 1893) starał się bezskutecznie o dyr. t. w Łodzi, oraz zamierzał zorganizować sezonowy zespół objazdowy, do którego chciał zaprosić m.in. H. Modrzejewską. W 1895 miał proces w związku z prowadzeniem salonu hazardowego. Następnie przeniósł się do Lwowa i tam (od 1900) pracował przez wiele lat jako kierownik administracyjny teatru. Podczas okupacji Lwowa przez wojska carskie, w okresie I wojny świat. (1915), był przez 2 miesiące (od maja do połowy lipca) wspólnie z K. Makuszyńskim dyr. t. lwowskiego. Nie miał wprawdzie odpowiedniego wykształcenia i t. traktował jako przedsiębiorstwo dochodowe, zasłużył się jednak jako sprężysty administrator. Żoną jego była Kunegunda ze Sroczyńskich.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.62671.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 8 str. 53: psb.6669.1
  n.196842 Nekrologia Minakowskiego (196842)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim