Sejm-Wielki.pl [start]
M.J. Minakowski, Genealogy of the Descendants of the Great Sejm
Zaloguj się contact
Name Surname: 

M Emilian Deryng (ID: psb.4199.1)

Koligacja (szukanie pokrewieństwa) z: najkrótsza linia przodkowie
n.p. Mieszko I, Czesław Miłosz, Maria Skłodowska-Curie, Karol Wojtyła, Bronisław Komorowski, Marek Minakowski
Teść potomka uczestnika Sejmu Wielkiego
Ranking WGM: 211.592 (top 18%), Liczba łóżek od MJM: 19 [wyłącz kolorowanie] [?]


bohater PSB i Wiki, człowiek teatru

ilustracja

Rodzice

ilustracja
  • Zaloguj się
  • Urodzony prawdopodobnie w roku 1790
  • zmarł
 
  • Zaloguj się
  • Urodzona prawdopodobnie w roku 1790
  • zmarła
rodzice Zaloguj się
?1790-
   Zaloguj się
?1790-
|    |
2    3



|
Emilian Deryng, bohater PSB, 1819-1895

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

ilustracja
  • żona (ślub: około 1850): Aleksandra Wiśniewska ?1830-, dzieci
    1. Ż Maria Dering bohater Wiki , człowiek teatru 1857-1918
       & Bogumił Walewski z Walewic h. Pierzchała (Kolumna) (linia: Bogumił Walewski lu.4607) , (linia: Kasper Walewski lu.4762) , (linia: Michał Walewski 8.192.199) 1859-1906 dzieci
    2. M Zaloguj się ?1860-
       & Zaloguj się ?1860- dzieci
    3. M Zaloguj się człowiek teatru ?1863-1892/
  • Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

    1. M Zaloguj się ca 1817-
    2. **Emilian **

    Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

    W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
    wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

    1. DERYNG Bohdan Jerzy (1885-1935) inżynier
    2. CHLEBOWSKI Bronisław (1846-1918) historyk literatury, redaktor
    3. NOWICKI Seweryn Eugeniusz (ok. 1858-1911) aktor, Śpiewak, reżyser
    4. PALMART Aleksander (ok. 1811-1833) partyzant
    5. ROMOCKI Ludwik (1872-1927) prawnik, literat
    6. CHLEBOWSKI Jan (1810-1864) lekarz
    7. STARZYŃSKI Mieczysław Alfons (1891-1941), podpułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, dyplomata, dziennikarz
    8. STARZYŃSKI Roman Leon (1890-1938), działacz niepodległościowy, major dyplomowany Wojska Polskiego, dyrektor naczelny Polskiej Agencji Telegraficznej i Polskiego Radia
    9. STARZYŃSKI Stefan Bronisław (1893-ok. 1943), działacz niepodległościowy, oficer Wojska Polskeigo, ekonomista, polityk, prezydent Warszawy
    10. ROMOCKI Paweł Nepomucen (1880-1940) inżynier technolog, minister komunikacji, działacz gospodarczy
    11. MOROZOWICZ-SEROCZYŃSKA Maria (1890-1958) działaczka PSL
    12. SZEMBEK Piotr (1788-1866) generał w powstaniu listopadowym
    13. BŁESZYŃSKI Kazimierz (XVIII w.) działacz sejmikowy
    14. BŁESZYŃSKI Ignacy (zm. 1813/15) uczestnik insurekcji 1794
    15. ŁUBIEŃSKA Konstancja (1798-1867) literatka, publicystka
    16. KRETKOWSKI Jakub Zygmunt (ok. 1740-1810) starosta grodzki przedecki
    17. BZOWSKI Janota Jacek (1750-1808) ziemianin, polityk
    18. SZEMBEK Antoni (1671-1738) podkomorzy krakowski, działacz sejmikowy
    19. JORDAN Albrecht (1725-1793) pijar
    20. SZEMBEK Ignacy (zm. 1835) poseł na Sejm Wielki

    Uwagi

    • „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

      DERYNG, Diring, Emil, Emilian (26 II 1819 Warszawa - 3 XII 1895 Lwów), aktor, reżyser, dyr. teatru
      Formę nazwiska Diring podaje tylko akt urodzenia. Imię Emilian podał jedynie L. Simon w PSB. Spotykana w źródłach data ur. 3 III 1818 jest błędna; sam D. twierdził mylnie, że urodził się w 1821. Był synem nauczyciela gimn. Jana D. i Teresy z Putzów, ojcem => Marii D. i => Bronisława Bronisławskiego. Rodziców stracił wcześnie i wychowywał się w Warszawie w domu babki. Od 1838 uczył się w warsz. Szkole Dramatycznej pod kier. B. Kudlicza. W 1839 występował w zespole W. Raszewskiego w Radomiu, w 1840 w zespole T. Krajewskiego w Siedlcach i Lublinie. W 1841 wystąpił dwukrotnie w Warszawie: 16 VII w T. Rozmaitości w roli Leona („Dwa pojedynki"), a 13 VIII w T. Wielkim w roli Jana („Jan"). Następnie (1841-43) grał w Grodnie w zespole W. Schmidkoffa i w Druskiennikach. Od początków 1843 prawdopodobnie występował w t. wileńskim. W 1844 zagrał w warsz. T. Rozmaitości trzy role: 20 VII Filipa („Noc i poranek"), 28 VII Henryka („Szpada mojego ojca"), 7 VIII Wacława („Stara romantyczka") i od 1 IX 1844 został zaangażowany. W Warszawie występował do września 1845 (ostatni występ 15IX w roli Wacława - „Gwiaździarka"), po czym wziąwszy (od 1 X tego roku) sześciomiesięczny urlop, wyjechał do Wilna. Osiadł tu na stałe, zaangażował się do t. wil. i grał na tej scenie do 1864 tj. do zamknięcia t. pol. przez władze rosyjskie. W Wilnie miał emploi „tragika"; wybił się wkrótce na czoło zespołu i był bardzo ceniony, nie tylko jako aktor, ale także jako szlachetny człowiek i patriota. Tutaj też ożenił się z Aleksandrą Wiśniewską (Wiszniewską). W 1864 powrócił do Warszawy i wystąpił gościnnie w WTR: 5 I 1865 w roli Romana („List żelazny"), III - Rafaela („Kobiety z kamienia"), 4 III - Oskara („Trzydzieści lat, czyli Życie szulera"), ale nie został zaangażowany. W sez. 1865/66 (do 17 IV 1866) występował w t. krak., a od 18 V do 1VI 1866 gościnnie w t. lwowskim. Latem 1866 nie mając środków do życia zorganizował w Krakowie t. dziecinny (lipiec), w którym występowała m.in. jego córka Maria, oraz przedstawienia amatorskie, w których sam brał udział (wrzesień). 19 XI 1866 odbyło się w t. krak. przedstawienie jego dramatu „Perła uroniona” na benefis autora. W tymże miesiącu uzyskał pozwolenie na zorganizowanie t. w Galicji Zach., ale brak informacji o powstaniu takiego zespołu. Od marca 1867 do 1868 występował w zespole M. Stengla, m.in. w Stanisławowie, Brzeżanach, Tarnopolu, Lwowie, Przemyślu, Jarosławiu, Tarnowie; grał m.in. Jana Kazimierza („Mazepa"), Botwela („Maria Stuart” J. Słowackiego), Majora („Fantazy"), Ministra („Rozbójnik salonowy"); także reżyserował. W sez. 1868/69 grał w t. w Krakowie. 30 V 1869 w Wieliczce (gdzie D. od 1868 do 1870 był reżyserem w prywatnym t. organizowanym przez hrabiów Russockich), odbył się jego jubileusz dwudziestopięciolecia pracy scen.; w przedstawieniu na dochód jubilata wystąpiła H. Modrzejewska w roli Hrabiny de Meyran („Ciężka próba"). Od 25 I 1870 do końca sez. znowu występował w Krakowie, a od jesieni 1870 do 1876 w t. lwowskim. Następnie przyjechał wraz z córką Marią do Warszawy, ale nie występował. Od 13 XII 1876 do 12 VI 1878 był reżyserem dramatu i komedii WTR. Na stanowisku tym wykazywał zbyt mało energii i inicjatywy i pogłębił raczej zamęt panujący w zespole.
      24 VIII 1878 otworzył w Warszawie prywatną Praktyczną Szkołę Dramatyczną w sali teatr. w gmachu Tow. Dobroczynności. Pełnił w szkole funkcje dyr. i prof. przedmiotów praktycznych (także przed 1878 udzielał lekcji gry scenicznej). Pierwszy popis uczniów tej szkoły odbył się 21 VI 1879 w nowo wzniesionym przez K. Granzowa budynku t. (później T. Małego) przy ul. Daniłowiczowskiej. By zdobyć środki pieniężne na utrzymanie szkoły, od listopada 1879 organizował z uczniami co wtorek przedstawienia (płatne, ale bez afiszów), a także wyjeżdżał z nimi na występy na prowincję. Występowano: w Łodzi (koniec 1879), w Warszawie w t. Granzowa (6 1-23 VI 1880), w Płocku (od 2 VII 1880), we Włocławku (druga pot. lipca 1880), w Łowiczu (1880), w Siedlcach (październik 1880), w Piotrkowie (od ok. 6 III do 12 III 1881 i jeszcze w maju tego roku), w Kaliszu (od 4 VI 1881 do stycznia 1882), w Rawie Mazowieckiej (marzec 1882), w warsz. t. ogr. Nowe Tivoli (4-31 VII 1882), w Częstochowie (sierpień 1882). Nie posiadając nigdy poparcia czynników rządowych i napotykając ciągłe trudności finansowe w 1883 był zmuszony zamknąć szkołę, choć dał jeszcze kilka przedstawień szkolnych: jesienią 1883 w Łowiczu, a od 17 VIII 1884 w Łodzi. W 1884 wyjechał do Galicji; we wrześniu występował w Rzeszowie i Tarnowie, 20 X 1884 w Krakowie, 18 IV 1885 w Przemyślu deklamował na wieczorze ku czci J. Słowackiego; w kwietniu 1886 występował wraz z synem Bronisławem w Rzeszowie (grali wyjątki z „Konfederatów barskich” i „Pana Jowialskiego"). Wkrótce osiadł na stałe we Lwowie. 25 V 1892 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy aktorskiej (wg „Echa Muzycznego, Teatralnego i Artystycznego” - w Krakowie). W sierpniu 1892 organizował z synem przedstawienia teatr. w Zakopanem. W styczniu 1895 próbował stworzyć ze swych uczniów zespół objazdowy; otrzymał następnie zezwolenie na organizowanie latem cyklu przedstawień w galicyjskich uzdrowiskach, ale nie wiadomo nic o realizacji tych planów. Zmarł w zapomnieniu i niedostatku we Lwowie.
      Początkowo grał role „kochanków”, najczęściej w komediach. J.T.S. Jasiński pisał o nim: „Postać drobna, niewydatny wyraz twarzy, głos niezupełnie czysty, nie odpowiadały wymaganym warunkom do ról pierwszych kochanków, bohaterów”. Poza tym grze jego brakowało podobno naturalności, swobody, raził przesadą w wygłaszaniu kwestii, „osobliwie w rolach wyższych"; J. Kotarbiński nazywał go jednak „aktorem wytrawnym”. Występy na prowincji uczyniły z niego aktora wszechstronnego, zdolnego do podejmowania ról w różnorodnym repertuarze; wyspecjalizował się w rolach pozytywnych postaci z melodramatów. Ważniejsze role: Edgar (Oblubienica z Lammermooru"), Kean („Kean"), Kawaler d'Aubigny („Panna de Bella Isle"), Febus („Esmeralda"), Miller („Intryga i miłość"), Lord Gardiner („Maria Tudor"); miał wiele dobrych ról w dramatach J. Korzeniowskiego, jak np. Feliks („Okrężne"), Antoni („Żydzi"), Leszczyński („Zaręczyny aktorki"), Roziński („Dziewczyna i dama"), Licki („Majątek albo imię"). Napisał dwa podręczniki sztuki teatr.: „Dramaturgia praktyczna” (Lwów 1874) i „Krasomówstwo, deklamacja i scenika polska” (Kraków i Wieliczka 1885), kilka powieści, komediooperę „Gwiaździarka” oraz kilkanaście sztuk teatr. (m.in. „Z życia artysty”, „Blagiery"), w tym kilka dla młodzieży. Zostawił po sobie pamiętnik pisany w ostatnich latach życia we Lwowie, dotyczący pobytu na scenie wil. (rękopis pamiętnika znajduje się w Bibliotece Ukraińskiej Akademii Nauk we Lwowie). Szkoła D., a szczególnie jej program i metody nauczania (przestarzałe, zapożyczone od B. Kudlicza, z narzucaniem stylu gry, mimiki i gestu) były współcześnie nieraz krytykowane (szczególnie przez Władysława Bogusławskiego), ale uznawano, iż był doskonałym nauczycielem przedmiotów praktycznych i umożliwiał swym uczniom zdobycie dobrego warsztatu aktorskiego; na szczególnie wysokim poziomie stała w szkole nauka dykcji. Ze szkoły jego wyszło wielu wybitnych później aktorów, m.in. M. Frenkiel, E. Rygier, M. Wisnowska, A. Siemaszko, Z. Czaplińska, J. Chmieliński, W. Wojdałowicz, S. Knake-Zawadzki.

      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.40551.2
      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.70897.1
      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.75725.2
      Polski Słownik Biograficzny t. 5 str. 129: psb.4199.1
      sw.91647 Informacja p. Ałły Żarkowej (z 9.5.2009)

    ...

    Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiego, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
    Baza jest uzupełniana codziennie
    — bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!


    Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.

    Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy, politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL, uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi

    Cytuj: Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 29.03.2024.
    © 2002-2024 Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne — Regulamin, polityka prywatności i cookie

    Thank you for using
    my website Sejm-Wielki.pl

    This is part of The Great Minakowski Genealogy (Wielcy.pl), which contains the genealogy of 1,200,000 people from the Polish elite from the Middle Ages to Today.

    What you see here is the free portion (about 12%).
    Please support me so that it can continue to be available for free.

    Just subscribe to the full version (Wielcy.pl) and this window will not appear.

    Marek Jerzy Minakowski

    1-year subscription (79 zł)
    lifetime subscription (390 zł)

    log in if you already have an account here

    Close this window for now

    IP: 44.211.58.249