Jan Marcin Szancer (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

SZANCER Jan Marcin (12 XI 1902 Kraków - 24 III 1973 Warszawa), scenograf
Był synem Edwarda i Stanisławy Sz., mężem aktorki Zofii Sykulskiej. Już od najmłodszych lat miał kontakt z teatrem; jako dwunastoletni chłopiec statystował w przedstawieniu „Legionu” - zapewne w krak. T. im. Słowackiego. Studiował filozofię na Uniw. Jagiell., w 1920 rozpoczął naukę w krak. Szkole Sztuk Pięknych. Równocześnie uczył się w szkole dram. M. Jednowskiego i Z. Nowakowskiego (1920-21), ale trema utrudniała mu występy, grywał jedynie epizody i statystował. W tym okresie malował dek. w T. Powszechnym przy ul. Rajskiej. Szkołę Sztuk Pięknych ukończył w 1926, studiował tam u J. Mehoffera i K. Frycza. W 1927 realizował dek. Frycza do „Nocy Bachusowej” w warsz. T. Messal-Niewiarowskiej, potem krótko był scenografem t. Nietoperz. Następnie wrócił do Krakowa i został grafikiem w wydawnictwach IKC. Po paru latach ponownie przyjechał do Warszawy, gdzie jako grafik współpracował z licznymi czasopismami. Od 1936 współpracował z objazdowym t. kukiełek „Płomyka” i „Płomyczka” pod kier. H. Starskiej, wykonywał też prace scenograficzne, np. w sez. 1937/38 w t. Cyrulik Warszawski, w 1939 w t. Figaro. Projektował kostiumy do filmów „Nad Niemnem”, „Żołnierz królowej Madagaskaru” (oba w 1939). W okresie okupacji niem. ilustrował książki przygotowywane przez podziemne oficyny do wydania po wojnie. W 1942 robił scenografię dla jawnego t. Miniatury w Warszawie. W 1944 projektował ulotki powstańcze.
Po wojnie poświęcił się przede wszystkim ilustracji książkowej i grafice, był. kier. graficznym wydawnictw (PIW, Książka i Wiedza). Od 1951 był prof. ASP w Warszawie. Nadal jednak współpracował z teatrami. Był autorem scenografii przedstawień: „Dzieci pana majstra” (T. Jaskółka, Warszawa 1947), „Zemsta nietoperza” (T. Nowy, Warszawa 1949), „Chłopiec latający” (T. Polski, Warszawa 1957), „Majątek albo imię” (T. Jaracza, Łódź 1958), „Igraszki trafu i miłości” (T. Powszechny, Łódź 1959), „O krasnoludkach i sierotce Marysi” - to przedstawienie także reżyserował (T. Klasyczny, Warszawa 1959), „Moralność pani Dulskiej” (T. Kameralny, Warszawa 1962), „Niezwykłe przygody pana Kleksa” (T. Narodowy, Warszawa 1963), „Joanna d'Arc” (Opera, Wrocław 1963). W sez. 1965/66 był głównym scenografem T. Wielkiego w Warszawie; opracował wtedy dek. do „Pana Twardowskiego” L. Różyckiego i „Aidy”. W 1955-61 robił dekoracje dla Pol. Zespołu Tańca.
Był scenografem rzetelnym i tradycyjnym. Z. Strzelecki pisał: „projekty dekoracji Szancera są bardzo ilustracyjne i prowadzą do dekoracji starego typu. Kostiumy są lepsze - w tej dziedzinie nie jest potrzebna transpozycja z ilustracji na teatr - ale i one poza dobrą charakterystyką postaci i stylu nie wnoszą niczego nowego”. Współpracował też z telewizją i filmem. W 1955-58 był współorganizatorem i kier. artyst. Teatru TV oraz scenografem, a także reżyserem eksperymentalnych spektakli. Projektował kostiumy do filmów, np. „Awantury o Basię”, „Komediantów”. Pisał scenariusze film. („Panienka z okienka”, „Dwie godziny"), raz nawet zagrał rolę stolarza trumien („Za wami pójdą inni"). Był autorem sztuki „Nędza uszczęśliwiona Wojciecha Bogusławskiego” oraz dwóch książek wspomnieniowych „Curriculum vitae” (Warszawa 1969) i „Teatr cudów” (Warszawa 1972).

Jan Marcin Szancer (ID: psb.33153.1)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Inne małżeństwa i dzieci ojca: Edward Szancer, rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi

Thank you for using
my website Sejm-Wielki.pl

	żona (ślub: około 1920): Zaloguj się ?1900-1944 , (Rodzice : Zaloguj się 1871-1941 & Zaloguj się 1874-1965)
	żona (ślub: około 1940): Zaloguj się, bohater Wiki 1913-2008, dzieci Zaloguj się 1941 Zaloguj się 1957-2007