Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. STĘPOWSKI Leon (1852-1914) aktor 2°
2. STĘPOWSKI Bronisław (1892-1963) lekarz ginekolog, profesor, tłumacz 3°
3. STĘPOWSKI Janusz (1900-1969) pisarz marynista 3°
4. MITRINOWICZ MODRZEJEWSKA Aleksandra Salomea (1898-1975) lekarz audiolog-foniatra 4°
5. NORBLIN Wincenty Konstanty (1805-1872) platernik, właściciel fabryki brązów 5°
6. NORBLIN Aleksander Jan (1777-1828) brązownik, odlewnik, protoplasta polskiego rodu Norblinów 6°
7. ANTONINI Jakub (1792-1855) powstaniec 1830, pułkownik, emigrant 6°
8. JANICKI Stanisław (1872-1939) minister rolnictwa 6°
9. MAHRBURG Adam (1855-1913) filozof 6°
10. BOGUSKI Józef Jerzy (1853-1933) chemik, fizyk 6°
11. NORBLIN DE LA GOURDAINE Jan Piotr (1745-1830) malarz, grafik, rysownik 7°
12. STĘPOWSKI Franciszek h. Junosza (zm. między 1790 a 1792) konfederat barski 7°
13. SZLENKIER Jan (1848-1910), przemysłowiec, filantrop 7°
14. TEMLER Karol (1823 1906), przemysłowiec, działacz gospodarczy i społeczny 7°
15. CIELECKI Andrzej Zaremba (XVIII w.) konfederat barski 7°
16. CIELECKI Stefan (zm. 1863) dowódca powstańczy 7°
17. CIEMNIEWSKI Adam (1866 - ok. 1904) malarz 7°
18. MIKORSKI Feliks Antoni (1725-1779) sędzia ziemski gostyński, marszałek Trybunału Koronnego 7°
19. BOGUSKI Henryk Daniel (ur. 1831) kupiec, przemysłowiec 7°
20. NORBLIN Stanisław Ignacy (1859-1920) przemysłowiec warszawski 8°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  MALANOWICZ Maria, 1° v. Niedzielska, 2° v. Stępowska (ok. 1900 - 8 X 1943 Warszawa), aktorka
  Była żoną aktora Leszka Stępowskiego. Na scenie używała początkowo nazwiska panieńskiego, później najczęściej podwójnego Malanowicz-Niedzielska, rzadziej samego Niedzielska. W pierwszej poł. 1919 występowała w Wilnie w T. Lutnia, m.in. w „Pieśni przerwanej”, w sez. 1920/21 w T. Miejskim im. Słowackiego w Krakowie grając m.in. Ofelię („Hamlet"), Hanię („Don Juan” T. Rittnera), Teresę de Lorget („Orlątko"). W tym samym czasie uczęszczała w Krakowie na Dwuletni Kurs Dramatyczny Miejski i 25 VI 1921 wystąpiła na popisie szkoły w rolach Zosi („Dziady") i Róży („Pierwszy bal"). W sezonie 1921/22 występowała w T. Miejskich w Warszawie, w 1922-24 w T. Narodowym w Toruniu, w 1924-26 znowu w warsz. T. Miejskich, gł. w T. Narodowym, gdzie zagrała jedną ze swych najbardziej znanych ról - Dorotę Smugoniową („Uciekła mi przepióreczka") na premierze dramatu 27 II 1925; grała tę rolę następnie w lipcu 1925 na gościnnych występach w T. Nowym w Poznaniu, a w 1926 i 1927 także gościnnie w T. Polskim w Wilnie i w objazdach Reduty. Rola Smugoniowej w wykonaniu M. po premierze warsz. spotkała się z bardzo różnymi ocenami krytyki, na ogół jednak przyznawano, że M. miała w niej dużo wdzięku i prostoty. Cechami tymi obdarzała większość postaci lirycznych amantek i bohaterek w dramatach i komediach. Talent i dobre warunki zewnętrzne sprawiały, że podobała się w takich rolach jak: Sylwetta („Romantyczni"), Lizbeta („Królewski jedynak"), Hania („Głupi Jakub"), Aniela i Klara („Śluby panieńskie"), Księżniczka („Sen srebrny Salomei"), Feniksana („Książę Niezłomny"), Infantka („Cyd"), Tytania („Sen nocy letniej"), Miranda („Burza” W. Szekspira), Amalia („Zbójcy"), Panna Młoda („Wesele"), Żona („Nie-boska komedia"). W sierpniu 1928 gościnnie występowała w T. Polskim w Wilnie, w sez. 1928/29 grała w T. Miejskim w Bydgoszczy, w 1929-31 i 1932-37 w T. Miejskich we Lwowie, od października 1931 do stycznia 1932 w T. Melodram w Warszawie, w sez. 1937/38 znowu w Warszawie w T. Narodowym i Nowym, w sez. 1938/39 w T. Wołyńskim w Łucku, gdzie w 1939 grała swą ostatnią rolę - Roksanę („Cyrano de Bergerac"). Podczas okupacji niem. w czasie II wojny świat. uczestniczyła w konspiracji (była agentką kontrwywiadu AK); pracowała też jako kelnerka w Warszawie. Zginęła zastrzelona w kawiarni „Za kotarą” podczas akcji AK. Była żoną najpierw inż. rolnika Tadeusza Niedzielskiego [posła na Sejm w latach 1922-1927 i prezesa Związku Teatrów Ludowych, nadto absolwenta Warszawskiej Szkoły Dramatycznej w 1922. Razem z Marią autora książki „Budowa i urządzenie sceny” (napisanej pod pseudonimem T. Niemira, wydanej w serii Biblioteczka Teatralna Związku Teatrów Ludowych) - przyp. red. e-teatr], później aktora Leszka Stępowskiego (ślub 5 VI 1936 w Wilnie).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.39514.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 43 str. 562: psb.32114.12
  sw.283560 http://www.rodzina.malanowicz.eu/biogramy/1899_Maria_Niedzielska.html
  sw.348757 Informacja p. Marcina Luzińskiego (z 14.9.2013)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim