Jan Bogumił Plersz (ID: psb.23167.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. PLERSCH Jan Jerzy (ok. 1704-1774) rzeźbiarz 1°
2. FONTANA Józef (ok. 1670- ok. 1741) architekt 2°
3. FONTANA Jan Kanty (1731-1800) architekt 3°
4. FONTANA Jakub (1710-1773) architekt 3°
5. CZENPIŃSKI Jan Baptysta (1721-1786) lekarz 5°
6. CZEMPIŃSKI Ignacy (1779-1842) prezes Towarzystwa Ubezpieczeń 5°
7. HOFFMANOWA Klementyna (1798-1845) pedagog, pisarz 6°
8. BARTSCH Józef (ok. 1720- po 1793) prezydent m. Krakowa 6°
9. ANDRYCHIEWICZ Ignacy Andrzej (XVIII w.) działacz mieszczański 6°
10. GOLTZ Adam (1817-1888) działacz społeczny 6°
11. CZENPIŃSKI Paweł (1755-1793) lekarz 6°
12. GOLTZ Jan (1781-1864) lekarz 6°
13. TAŃSKI Ignacy (1761-1805), poeta, dramatopisarz 6°
14. HOFFMAN Karol Boromeusz (1798-1875) prawnik, historyk, pisarz 7°
15. TARCZEWSKI Marek Marceli (1782-1843), prawnik 7°
16. BARTSCH Jan Kanty (1765-1823) lekarz 7°
17. BARTSCH Walenty (1748-1823) senator krakowski 7°
18. SKARŻYŃSKI Dionizy (1820-1903) spiskowiec, Sybirak, powstaniec 1863 r. 8°
19. HALLER Józef (1783-1850) prezes senatu Wolnego Miasta Krakowa 8°
20. DZIANOTTI Franciszek (1740-1795) prezydent m. Krakowa 8°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  PLERSCH, Plesch, Plersz, Plesz, Jan Bogumił (1730 lub 1732 Warszawa - 23 VIII 1817 Warszawa), dekorator
  Był synem Jana Jerzego P., rzeźbiarza, i Marii z Fontanów. Studiował w Augsburgu u G.B. Goetza, w Akademii Wiedeńskiej i w kraju u Sz. Czechowicza. Od 1766 w służbie Stanisława Augusta, był cenionym dekoratorem wnętrz, miniaturzystą i malarzem sztalugowym. Od 1782 wykonywał różne prace dla t. królewskich, m.in. dla t. na zamku kurtynę oraz dwie dekoracje (jedna z nich przedstawiała ogród); dla t. małego w Łazienkach także kurtynę oraz dwie dekoracje: do komedii „Agar” i „L'Aveugle de Spa”. Dla drewnianego amfiteatru w Łazienkach przygotował w 1785-86 dekoracje do pantomimy „Ariadne”, baletu „Scytowie zgromieni przez Minerwę”, opery komicznej „Anetka i Lubin”. W 1788 w nowym t. w Pomarańczami łazienkowskiej wykonał, jak sam pisze, „całą dekorację z sufitem”. Najważniejsze jej elementy to plafon („Apollo na kwadrydze") oraz iluzjonistyczne loże z widzami w strojach pol. i francuskich. Namalował także kurtynę przedstawiającą „Muzy na Helikonie”. Do 1795 wykonał dla t. królewskich w Pomarańczami i na wyspie następujące prace: „dekorację ogrodu, część lasu, salę gotycką, przedpokój joński, salę ordine korynckiej item więzienie”. W 1793 namalował kilka dekoracji do baletu „Axur": „ogród, iluminowany transparent, do tego podwórze zamkowe w guście azjatyckim item dom Atara, namioty”. Z t. publicznym związał się najprawdopodobniej dopiero po wyjeździe króla z Warszawy. Pierwszą kurtynę dla tego t. namalował jeszcze przed 1795. Wiadomo, że w 1808 ukończył dla tej sceny drugą kurtynę. Z 1808 pochodzi wiadomość o tym, że w magazynie t. na pi. Krasińskich znajdowały się dekoracje pędzla P. (dostały się tam najprawdopodobniej wskutek przekazania zasobów t. łazienkowskich). W 1806-09 współpracował stale z T. Narodowym, w 1808-09 pełnił wraz z S. Zielińskim funkcję „etatowego” dekoratora T. Narodowego. Z tego czasu zachowały się projekty transparentów, których klasycystyczny charakter świadczy o nowym kierunku w twórczości artysty. Najbardziej znane transparenty: apoteoza Napoleona (14 I 1807), transparent z cyfrą króla saskiego (6 XII 1807), przezrocze do „Giermków króla Jana” (23 XII 1808), druga apoteoza Napoleona (23 XII 1809) oraz trzecia na dzień imienin Napoleona (20 VIII 1811). W 1813 rozdawszy cały majątek krewnym osiadł w klasztorze Bonifratrów. Reprezentował w swych kompozycjach dla sceny zarówno styl rokoka (kurtyny) jak i preromantyzm (pejzaże) oraz klasycyzm (transparenty). Jego ulubionym wzorem dla wnętrz teatr, był G.B. Piranesi. Zachowały się także projekty, w których wyraźne są wpływy rysunku perspektywicznego Bibienów. W zakresie prac dla t. królewskich współpracował z A. Smuglewiczem i W. Jasieńskim, w t. publicznym najprawdopodobniej z S. Zielińskim. Niektóre jego prace inspirował W. Bogusławski. Zachowane projekty P. znajdują się m.in. w bibliotece Ossolineum we Wrocławiu i w Muzeum Narodowym w Warszawie.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.59542.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 26 str. 716: psb.23168.3
  Polski Słownik Biograficzny t. 26 str. 718: psb.23167.1
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim