Romana Pawłowska (ID: psb.21979.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. PIESTRZYŃSKI Ryszard (1902-1962) działacz demokrata, poseł, publicysta 1°
2. PIESTRZYŃSKI Eugeniusz (1887-1962) lekarz, wiceminister opieki społecznej 5°
3. REINSTEIN Franciszek (1856-1925) dziennikarz, literat 5°
4. ŁEBIŃSKI Władysław (1840-1907) publicysta, działacz wielkopolski 6°
5. RAKOWSKI Feliks (1839-1891) działacz gospodarczy i spółdzielczy 6°
6. CHŁAPOWSKI Stanisław (1822-1902) poseł, działacz społeczny 6°
7. REINSTEIN Franciszek Ignacy (1792-1853) architekt, grafik 7°
8. CHŁAPOWSKI Dezydery Adam (1788-1879) generał 7°
9. DRZAŻDŻYŃSKI Stanisław (1850-1927) pedagog 7°
10. ROUPPERT Kazimierz Stefan (1885-1963) botanik, profesor UJ 8°
11. RAKOWSKI Wiesław Józef (1903-1948) zoolog, paleontolog, dyrektor muzeum i ZOO w Poznaniu 8°
12. BUCHNER Abraham (1789-1869) nauczyciel 8°
13. SUŁKOWSKI Antoni Paweł (1785-1836), generał, wódz naczelny WP 8°
14. KRZYŻANOWSKI Antoni (1808-1895) budowniczy, przemysłowiec, działacz gospodarczy 8°
15. CHŁAPOWSKI Józef (1756-1826) starosta kościański 8°
16. CHŁAPOWSKI Tadeusz (1826-1879) poseł 8°
17. CHŁAPOWSKI Kazimierz (1832-1916) działacz społeczny 8°
18. MAŃKOWSKI Napoleon Ksawery (1836-1888) inżynier, powstaniec 1863, poseł 8°
19. DEMBIŃSKI Ignacy (1753-1799) chorąży krakowski 8°
20. KARWOWSKI Adam Ferdynand (1873-1933) profesor dermatologii 8°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  PAWŁOWSKA Romana, Roma 1° v. Jezierska, 2° v. Piestrzyńska (6 VIII 1909 Wierzbówka k. Zwinogródka na Kijowszczyźnie - 28 IX 1976 Londyn), aktorka
  Była córką Bohdana P., pracownika administracji majątków Branickich, i Ludwiki z Bąkowskich, siostrą aktorów Wacława Pawłowskiego (zob. t. 1) i => Kazimierza Pawłowskiego, żoną lotnika, Norberta Jezierskiego, a po II wojnie Ryszarda Piestrzyńskiego, naczelnego red. „Orła Białego”. Po I wojnie świat. rodzina znalazła się w Zamościu, gdzie matka była nauczycielką francuskiego. W 1927 ukończyła tam Gimn. im. Kono pnickiej, a w 1931 Oddział Dram. przy Konserwatorium Muz. w Warszawie. W sez. 1931/32 występowała w T. Miejskim w Toruniu; zagrała tam ponad dwadzieścia ról takich, jak: Viola („Wieczór Trzech Króli”, debiut 10 X 1931), Sonia („Carewicz") tyt. w „Pannie Maliczewskiej”, Hania („Głupi jakub"), Czang Hai Tang („Kredowe koło"), Monika („Sprawa Moniki"). W czerwcu 1932 grała gościnnie Żermenę („Pan Lamberthier") w T. Miejskim w Bydgoszczy zachwycając publiczność „pełną finezji i wdzięku grą” (cyt. za J. Formanowicz). Ostatnią rolą w Toruniu była Jadwiga („Wynalazca"), autorem sztuki był jej pierwszy mąż. W sez. 1932/33 była wymieniana w zespole warsz. T. Artystów; w marcu 1933 występowała w T. im. Słowackiego w Krakowie jako Manuela („Dziewczęta w mundurkach"); używała wtedy nazwiska Jezierska, tak jak i w sez. nast. 1933/34, kiedy była aktorką T. Narodowego i Nowego w Warszawie (m.in. Rozalka w „Nie igra się z miłością"). W sez. 1934/35 (do 13 I 1935) - już znowu jako P. - należała do zespołu T. Nowego w Kaliszu; w kwietniu i maju 1935 grała gościnnie w T. Polskim w Poznaniu, m.in. Infantkę („Cyd"). W sez. 1935/36-1938/39 występowała w T.im. Słowackiego w Krakowie. Na sez. 1939/40 była zaangażowana do warsz. T. Narodowego, ale powrót jej na tę scenę uniemożliwiła wojna. W 1940 występowała w jawnym T. Komedia w Warszawie; od 1941 pracowała jako kelnerka w kawiarni „U Aktorek”. Aresztowana w 1942, była więziona na Pawiaku, od marca 1943 w obozie na Majdanku, potem w Buchenwaldzie i jako robotnica w fabryce amunicji w Hasag k. Lipska. Po wyzwoleniu należała w 1945 do zespołu T. Ludowego im. Bogusławskiego w Lingen; do Polski już nie wróciła. Od pocz. 1946 do lipca 1947 występowała w T. Kukiełek przy 1 Dywizji Pancernej gen. S. Macza nast. mieszkała w Brukseli. Tu wyszła ponownie za mąż (pierwszy jej mąż poległ podczas lotu bojowego nad Niemcami). W 1949 zamieszkała w Londynie. Współpracowała z pol. t. Emigracyjnymi, np. z T. Polskim ZASP oraz z T. Sztuk Czytanych i Warsztatem Teatralnym; w maju 1955 występowała we Francji i Niemczech z zespołem organizowanym przez W. Mireckiego. Niepozorna i właściwie nieładna, miała szczególny urok, wdzięk i temperament scen.; siłą jej aktorstwa były sugestywność i finezja, potrafiła być tak szczera i naturalna na scenie, przy jednoczesnym poczuciu stylu, że nie zauważało się użytych przez nią technicznych środków wyrazu aktorskiego. Poza wymienionymi, do najlepszych ról P. należały w Krakowie: Zosia („Wychowanka"), Gabriela („Rozbitki"), Hrabina („Wesele Figara"), Solange („Lato w Nohant"), Maria („W małym domku"), Balbina („Serce Balbiny"), Alina („Balladyna"), Celimena („Mizantrop"), Celiana („Jak wam się podoba"); w Londynie grała m.in. Hestię („Wyzwolenie") i generałową Grabowską („Rejtan").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.19587.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  GRÓB SYMB. Ś.P.
  ROMANA Z PAWŁOWSKICH
  I VOTO JEZIERSKA
  II VOTO PIESTRZYŃSKA
  AKTORKA
  ŻYŁA L. 67 ZM. W LONDYNIE 28.IX.1976 R.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 25 str. 485: psb.21979.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 26 str. 147: psb.22558.4
  sw.79914 Informacja p. Mai Steffens (z 17.1.2009)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim