Jakub Józef Malinowski (ID: psb.16711.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. EYSYMONTT Leopold Stanisław (1781-1852) oficer napoleoński, rolnik 2°
2. ŚLASKI Roman (1886-1963), działacz Narodowej Demokracji, prezydent Lublina 4°
3. ŚLASKI Jan (1891-1946), lekarz weterynarii 4°
4. BENNI Fryderyk Emanuel (1834-1900) pedagog, redaktor 6°
5. SUFFCZYŃSKI Kajetan (1807-1873), powieściopisarz 6°
6. KAMIEŃSKI Henryk Ignacy (1777-1831) generał brygady 6°
7. MOES Chrystian August (1810-1872) przemysłowiec 7°
8. KUCZALSKA Helena (1854-1927) nauczycielka, pionierka wychowania fizycznego kobiet 7°
9. ŚWINIARSKI Szczepan (1769-1838) postaniec kościuszkowski 7°
10. KAMIEŃSKI Henryk Michał (1813-1866) filozof, ziemianin 7°
11. JAKUBOWSKI Wojciech (1712-1784) wojskowy, dyplomata 7°
12. KUCZALSKI Hieronim (1818-1885) literat, autor dla dzieci 7°
13. KROSNOWSKI Adolf (1794-1875) emigrant, wydawca 7°
14. KOCHANOWSKI Michał Ambroży (1757-1832) kasztelan i wojewoda Królestwa Polskiego 7°
15. GRABIANKA Tadeusz (1740-1807) starosta liwski, mistyk 8°
16. GRABIANKA Andrzej (1825-1884) ziemianin, pisarz 8°
17. OSSOLIŃSKI Ignacy Franciszek (1732-1783) biskup kijowski 8°
18. ŚWINIARSKI Michał (1740-1793) prawnik, publicysta, polityk 8°
19. BENNI Karol (1843-1916) lekarz 8°
20. MOŚCICKI Ignacy (1867-1946) chemik, prezydent RP 8°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 19 str. 344: psb.16711.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 389): Malinowski Jakub, Wydział Nauk i Sztuk Pięknych, sekcja Sztuki Piękne, wpis 22 IX 1823
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: MALINOWSKI Jakub Józef - Ukończył warsz. konwikt pijarów, od 18.10.28 student Wydziału Nauk i Sztuk Pięknych UW. 1829 budowniczy i geometra, wykładowca w Instytucie Agronomicznym w Mary-moncie. W powstaniu 24.12.30 ppor. gw. ruchom, woj. maz., 5.31 członek Sądu Wojennego przy sztabie gubernatora Warszawy, potem w sztabie płka Ludwika Kamińskiego, 25.9.31 przeniesiony do 5 psp., 5.10.31 przeszedł z Rybińskim do Prus, internowany przez Prusaków. Na emigracji początkowo w Brukseli i Liège, przybył 16.7.32 do Francji, należał do zakładu w Besançon, potem w Dijon, 15.1.33 wyjechał do Tuluzy by studiować prawo, napisał tu poemat „Stanislas ou le lancier de l'Ile d'Elbe”, 25.9.33 przybył do La Rochelle w związku z planem wyprawy portugalskiej Bema. 3.12.33 udał się do Auch, zamieszkał w Isle-Jourdain w dep. Gers, skąd 29.8.34 wyjechał do Orleanu. 12.34 otrzymywał zasiłek w Paryżu, był słuchaczem Sorbony i College de France, 16.8.35 członek honor. Towarzystwa Politechnicznego, 1835 studiował w Szkole Sztuk Pięknych i Architektury, 1837 po odebraniu mu zasiłku przerwał naukę i był pracownikiem administracji dróg i mostów w Saint-Jean-de-Losne w dep. Cote-d'Or. Podjął też studia na uniwersytecie w Dijon, 1838 uznany bachelier-es-lettres, a 1840 bachelier es-sciences, 1843 otrzymał tytuł licencjata nauk przyrodniczych. Od 1839 w gimnazjum w Semur wykładał język ang., niem. i rysunek techniczny, od 1846 uczył też matematyki i fizyki. 1.2.45 uznał w Dijon przywództwo Czartoryskiego, 1846 był członkiem Towarzystwa Polskiego w Paryżu. Był tam 3.48 komisarzem Komitetu Emigracji Polskiej na dep. Yonne, Cote-d'Or i Saône-et-Loire, próbował organizować Dom Inwalidów Polskich w Sainte-Reine. Uczestnik wypadków Wiosny Ludów, 4.48 wyruszył z Paryża koleją północną do kraju, wrócił wkrótce do Dijon, starał się utworzyć Legion Polski we Włoszech. 1849 członek TDP w Huppaye. 12.54 korespondent Towarzystwa Trzeciego Maja. Potem w Cahors, gdzie był prof. języków w liceum. 1858 otrzymał pozwolenie na powrót do kraju, ale nie skorzystał z tego z braku funduszów. 1865-67 mieszkał w Macon, przeniósł się do Alais w dep. Gard. Od 1886 otrzymywał emeryturę Instytucji Czci i Chleba. 1870 zamieszkał w Cahors w dep. Lot, pracując w prywatnej szkole. Autor wielu prac popularnonaukowych z dziedziny językoznawstwa, historii, chemii, przyrody i geografii. Pisywał korespondencje do lokalnej prasy. Działał też w prowincjonalnych towarzystwach naukowych. Opracował bibliografię prac o Wielkiej Emigracji. Zm. 28.9.97 w Cahors.
  n.100155 Nekrologia Minakowskiego (100155)
  sw.564075 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim