Sejm-Wielki.pl [start]
M.J. Minakowski, Genealogy of the Descendants of the Great Sejm
Zaloguj się contact
Name Surname: 

Ż Marcelina Prakseda Sembrich-Kochańska (ID: psb.12017.1)

Koligacja (szukanie pokrewieństwa) z: najkrótsza linia przodkowie
n.p. Mieszko I, Czesław Miłosz, Maria Skłodowska-Curie, Karol Wojtyła, Bronisław Komorowski, Marek Minakowski
Dalszy związek rodzinny z potomkami Sejmu Wielkiego (poza Genealogią potomków Sejmu Wlk.)
Uwaga! Tej osoby nie ma w Genealogii potomków Sejmu Wielkiego.
Dzięki uprzejmości autora zaglądasz teraz do Wielkiej Genealogii Minakowskiego (Wielcy.pl),
która jest od niej 10-krotnie większa (1.200.000 osób),
ale korzystanie z niej kosztuje 79 zł rocznie.
Zaloguj się
Autor za swoją pracę nie bierze ani grosza z budżetu państwa. Pomóż mu!

Ranking WGM: 407.429 (top 34%), Liczba łóżek od MJM: (brak koligacji) [wyłącz kolorowanie] [?]


bohater PSB, artykuł w Nekrologii, bohater Wiki, człowiek teatru

  • Nekrolog: ambasador; artystka; doktor honoris; dyrektor; dziekan wydziału; kapelmistrz; kompozytor; król; mistrz; nauczyciel muzyki; nauczycielka; notariusz; profesor nauk; przedstawiciel; słuchacz
  • Urodzona dnia 18 II 1858 - Wiśniowczyk, Małopolska
  • zmarła dnia 11 I 1935Nowy Jork
  • Wiek: 76 lat
  • All sources for this person
    Add or correct dates and places

  • Polski Słownik Biograficzny t. 13 s. 203 KOCHAŃSKA-SEMBRICH Marcelina Prakseda (1858-1935) śpiewaczka
  • Wikipedia (Marcelina Sembrich-Kochańska): Marcelina Sembrich-Kochańska, właśc. Prakseda Marcelina Kochańska, znana też jako Marcella Sembrich (ur. 15 lutego 1858 w Wiśniowczyku koło Podhajec, zm. 11 stycznia 1935 w Nowym Jorku) – światowej sławy polska śpiewaczka (sopran), pierwsza Polka występująca w Metropolitan Opera w Nowym Jorku. więcej...
ilustracja

Rodzice

ilustracja
  • Zaloguj się
  • Urodzony prawdopodobnie w roku 1830
  • zmarł
 
  • Zaloguj się
  • Urodzona prawdopodobnie w roku 1830
  • zmarła
rodzice Zaloguj się
?1830-
   Zaloguj się
?1830-
|    |
2    3



|
Marcelina Prakseda Sembrich-Kochańska, bohater PSB, 1858-1935

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

  • Mąż (ślub: ): ? ?, dzieci
    1. M Zaloguj się ?1880-
       & Zaloguj się ?1890-
  • ilustracja
  • Mąż (ślub: około 1870): Zaloguj się 1846-1917 , (Rodzice : Zaloguj się ?1820- & Zaloguj się ?1820-)
  • Uwagi

    • „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

      SEMBRICH Marcella, właśc. Prakseda Marcelina Kochańska, zamężna Stengel (15 II 1858 Wiśniowczyk k. Tarnopola - 11 I 1935 Nowy Jork), śpiewaczka
      Była córką prowincjonalnego nauczyciela muzyki Kazimierza Kochańskiego i jego żony z domu Sembrich, po której przyjęła później nazwisko. Od dziecka ojciec uczył ją gry na fortepianie i na skrzypcach. W 1870 wstąpiła do konserwatorium we Lwowie; w klasie fortepianu uczył ją Wilhelm Stengel (poślubiła go w 1883 w Dreźnie). Z dyplomem konserwatorium jako pianistka i skrzypaczka wyjechała na dalsze studia pianistyczne do Wiednia. Tu za namową F. Liszta zaczęła w 1875 naukę śpiewu u W. Rokitansky'ego, a w 1876 u G.B. Lampertiego-syna w Mediolanie. 3 VI 1877 debiutowała w zespole opery włos. w Atenach w partii Elwiry („Purytanie") i odniosła znaczny sukces. Po powrocie do Wiednia opracowała z R. Lewy'm niem. repertuar operowy, potem brała lekcje śpiewu u F. Lampertiego-ojca. W październiku 1878 została zaangażowana na dwa sez. do Hofoper w Dreźnie. 8 XII 1879 wystąpiła po raz pierwszy przed publicznością warsz. na koncercie, w sali Resursy Obywatelskiej, a w kilka dni później w WTR: 17 XII w partii Łucji („Łucja z Lammermooru") a 19 XII w partii Izabeli („Robert Diabeł"). Z Warszawy wróciła do Drezna, ale już w lutym 1880 występowała w Wiedniu, w kwietniu i maju ponownie koncertowała w Warszawie, następnie śpiewała w operze Covent Garden w Londynie. Po sukcesach londyńskich w 1880 jeszcze raz przybyła do Warszawy, gdzie podpisała z dyrekcją WTR umowę na dziesięć występów (w tym trzy koncerty). Od 4 XI do 4 XII 1880 występowała na scenie warsz. w partiach Łucji („Łucja z Lammermooru"), Aminy („Lunatyczka"), Rozyny („Cyrulik sewilski"), Gildy („Rigoletto"), Małgorzaty („Hugonoci") i Violetty („Traviata"). Na sez. zimowy 1880/81 wyjechała do Petersburga, gdzie śpiewała w zespole opery włoskiej. W Petersburgu występowała także w sez. 1881/82, w początku 1882 w Moskwie, w kwietniu w Dreźnie, a w sez. letnim w Londynie. W tymże roku wyjechała na występy do Madrytu, w sez. 1882/83 ponownie śpiewała w Petersburgu, a w czerwcu 1883 na koncercie w Albert Hall w Londynie. Po otwarciu Metropolitan Opera House w Nowym Jorku, debiutowała tu 24 X 1883 w partii Łucji („Łucja z Lammermooru") i występowała przez sez. 1883/84. Od 1884 śpiewała na wszystkich niemal scenach operowych Europy, m.in. w Paryżu (1884), Madrycie (sez. 1884/85), Lizbonie (1885), Berlinie (1886), Hamburgu, Wrocławiu (1887), Wiedniu, Petersburgu, znowu w Madrycie (1890), Oslo (1893), Monte Carlo (sez. 1893/94). Występowała też w T. Wielkim w Warszawie (marzec 1886), oraz we Lwowie (od 9 IV 1886); koncertowała w Krakowie (kwiecień 1886, luty 1898), Wilnie, Lwowie (1898), często dochody ze swych koncertów przeznaczając na cele dobroczynne. W 1898 ponownie zaangażowana do Metropolitan Opera, pozostała tu do 1909, od 1901 do 1909 występując również z zespołem tej opery m.in. w Chicago, Brooklynie, Filadelfii, Bostonie, Pittsburgu, Waszyngtonie, San Francisco. 6 II 1909 obchodziła jubileusz dwudziestopięciolecia pracy artystycznej. W maju 1909 przyjechała po raz ostatni na występy do Warszawy i śpiewała na scenie T. Wielkiego Violettę („Traviata") i Rozynę („Cyrulik sewilski"). Później koncertowała jeszcze w Europie (m.in. Wiedeń, Berlin, Petersburg) i Stanach Zjednoczonych (m.in. Chicago, Filadelfia). Następnie wycofała się z czynnego życia artyst. i zamieszkała w Szwajcarii. Później była prof. śpiewu w Juilliard School of Music w Nowym Jorku, a od 1924 w Curtis Institute of Music w Filadelfii. W 1933 wybudowała w Bolton Landing własne studio operowe, które po jej śmierci zamieniono na muzeum jej pamięci. Była jedną z najsłynniejszych pol. śpiewaczek. Dzięki swemu pięknemu, doskonale wyszkolonemu sopranowi, znakomitej technice i wszechstronnemu repertuarowi odnosiła triumfy na scenach eur. i amerykańskich. Wybitna przedstawicielka „bel canta”, najgroźniejsza rywalka Adeliny Patti, łączyła wirtuozostwo techniczne z głębią ekspresji. Głos S. wg J. Reissa „był fenomenem; był to głos koloraturowy, sięgający od jednokreślnego c do trzykreślnego f, a więc obejmujący dwie i pół oktawy”. Jej olbrzymi repertuar w siedmiu językach obejmował przede wszystkim dzieła starowłoskie oraz opery Mozarta, Meyerbeera, Verdiego, Wagnera i Pucciniego. Słynęła szczególnie jako świetna interpretatorka Mozarta. Prócz wymienionych, do najsłynniejszych partii S. należały: tyt. w „Lakme”, „Normie”, „Dinorah”, Mimi („Cyganeria"), Julia („Romeo i Julia"), Nedda („Pajace"), Ewa („Śpiewacy norymberscy"), Zerlina („Don Juan"), Zuzanna („Wesele Figara"), Norina („Don Pasquale"), Królowa Nocy („Zaczarowany flet"). Działała gł. za granicą, zawsze jednak podkreślała swą polskość, a w programie każdego jej koncertu był utwór pol. kompozytora. W 1930 ogłosiła wspomnienie pt. „Początki mej pracy artystycznej” („Muzyka” 1930 nr 3).

      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.41175.1
      Polski Słownik Biograficzny t. 13 str. 203: psb.12017.1
      n.69418 Nekrologia Minakowskiego (69418)

    ...

    Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiego, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
    Baza jest uzupełniana codziennie
    — bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!


    Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.

    Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy, politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL, uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi

    Cytuj: Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 29.03.2024.
    © 2002-2024 Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne — Regulamin, polityka prywatności i cookie
    IP: 54.226.155.151