Sejm-Wielki.pl [start]
M.J. Minakowski, Genealogy of the Descendants of the Great Sejm
Zaloguj się contact
Name Surname: 

M Hieronim Kajsiewicz (ID: psb.10601.1)

Koligacja (szukanie pokrewieństwa) z: najkrótsza linia przodkowie
n.p. Mieszko I, Czesław Miłosz, Maria Skłodowska-Curie, Karol Wojtyła, Bronisław Komorowski, Marek Minakowski
Dalszy związek rodzinny z potomkami Sejmu Wielkiego (poza Genealogią potomków Sejmu Wlk.)
Uwaga! Tej osoby nie ma w Genealogii potomków Sejmu Wielkiego.
Dzięki uprzejmości autora zaglądasz teraz do Wielkiej Genealogii Minakowskiego (Wielcy.pl),
która jest od niej 10-krotnie większa (1.200.000 osób),
ale korzystanie z niej kosztuje 79 zł rocznie.
Zaloguj się
Autor za swoją pracę nie bierze ani grosza z budżetu państwa. Pomóż mu!

Ranking WGM: 288.416 (top 25%), Liczba łóżek od MJM: 21 [wyłącz kolorowanie] [?]


bohater PSB, artykuł w Nekrologii, bohater Wiki, oficer Powstania Listopadowego (1830-1831), student Uniwersytetu Warszawskiego (1829)

ilustracja

Rodzice

ilustracja
  • Zaloguj się
  • Urodzony prawdopodobnie w roku 1780
  • zmarł
 
rodzice Zaloguj się
?1780-
   Zaloguj się, artykuł w Nekrologii
?1780-1872
|    |
2    3



|
Hieronim Kajsiewicz, bohater PSB, 1812-1873

Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

  1. Ż Zaloguj się ?1810-
    ■  & Zaloguj się ?1820- dzieci | M Zaloguj się 1849- |
  2. **Hieronim **

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

  1. PRONASZKO Zbigniew (1885-1958) malarz, rzeźbiarz, profesor i rektor
  2. PRONASZKO Andrzej (1888-961) scenograf, malarz, dyrektor teatru, pedagog
  3. STANKIEWICZ Józef (1800-1874) lekarz
  4. SOBOLTA Franciszek (1898-1963) pułkownik WP, dowódca Polskich Oddziałów Wartowniczych w Niemczech Zachodnich
  5. ŚWIEŻAWSKI Ernest (1843-1919) historyk, nauczyciel, publicysta 10°
  6. PEPŁOWSKI Adolf (1841-1916) powstaniec 1863, adwokat 11°
  7. BODURKIEWICZ Maurycy (1824-1865) aktor 12°
  8. BOBIŃSKI Henryk (1861-1914) muzyk 12°
  9. MURZYNOWSKI Jan Nepomucen (1786-1865) oficer napoleoński, uczestnik walk o niepodległość Polski 12°
  10. HELBICH Adam Bogumił (1796-1881) lekarz, filantrop 12°
  11. SZEMIOTH Franciszek (1802-1882) powstaniec listopadowy 13°
  12. POSZWIŃSKI Adam (1881-1942?) dziennikarz, komisarz Naczelnej Rady Ludowej, działacz Chrześcijańskiej Demokracji 13°
  13. PEPŁOWSKI Bohdan (1898-1948) literat 13°
  14. EUBICH Edmund Ludwik (1860-1924) artysta dramatyczny 13°
  15. PASZKOWSKA Janina Matylda (1884-1973) malarka 13°
  16. LESSEL Fryderyk Albert (1767-1822) architekt 13°
  17. SCHAYER Wacław (1905-1959) działacz ludowy, poseł 13°
  18. KOSSAK Fortunat Juliusz (1824-1899) malarz, rysownik, ilustrator 13°
  19. BIEGA Stanisław Jan (1862-1923) pracownik społeczny 13°
  20. GADON Michał (1807-1855) prezydent Sądu Sumiennego kowieńskiego 14°

Uwagi

  • Polski Słownik Biograficzny t. 11 str. 424: psb.10601.1
    Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 87): Kajsiewicz [Kaysiewicz] [Ambroży Franciszek Ksawery Józef) Hieronim, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa i Admin., wpis 17 IX 1829
    Syn Dominika i Anny z Pawłowskich, pochodził z rodziny drobnoszlacheckiej. Kolega szkolny Leonarda Niedźwieckiego. Na studiach interesował się głównie wykładami literatury Brodzińskiego i Osińskiego. Pisał już wtedy komedie i tragedie, jeden utwór, Uwiedziona małżonka, ogłosił w 1830 w „Dekameronie Pol-skim”. W noc listopadową brał udział w walkach pod Arsenałem na Długiej. W kampanii 1831 wstąpił jako żołnierz do 3 P. Ułanów w Korpusie Dwernickiego, walczył pod Stoczkiem i pod Nową Wsią, gdzie został ciężko ranny, dostał się do niewoli, z której odbity, brał udział dalej w wojnie i skończył powstanie jako pporucznik. W 1831 ogłosił wiersz Boże, zbaw Polskę na nutę Boże, coś Polskę, w „Bardzie Oswobodzonej Polski”, 1831, t. 2, nr 3. Po upadku powstania emigrował do Francji, zapisał się początkowo w Strasburgu na wydział prawa, ale po krótkim czasie rzucił studia i udał się do zakładu Besançon, gdzie dzięki dużej aktywności został wybrany 20 III 1832 sekretarzem Rady Zakładu, a potem wysłany do Paryża jako jego delegat przy Komitecie Narodowym Lelewelowskim. Okres ten cechuje radykalizm poglądów społeczno-politycznych; pracuje w pierwszym roku pobytu na emigracji jako robotnik fizyczny, pisuje poezje. Wydał je w 1833 w oddzielnym tomie, w którym znalazł się wiersz Do wyrobników paryskich. Sonety K. Goszczyński ocenił bardzo pochlebnie: „... niemało talentu... a przedmowa doskonała, kto wie, czy nie lepsza od dzieła”. Po wstąpieniu do Zmartwychwstańców K. sonety zniszczył. W lipcu 1833 został wydalony z Paryża za związki z republikańskim Stowarzyszeniem Praw Człowieka. Mieszkał później w Nogent nad Mamą i w Angers. W 1835 otrzymał prawo ponownego zamieszkania w Paryżu. Należał do „kółka” Bogdana Jańskiego i zamieszkał w lutym 1836 w „domku”, wynajętym przez tegoż przy ul. Notre Dame des petits champs 11, w celu przygotowania się do życia zakonnego.
    Przyjaźnił się później obok najbliższych mu kapłanów z Bogdanem Zaleskim, Zygmuntem Krasińskim, utrzymywał bliskie stosunki z Mickiewiczem oraz hr. Montalembertem. W czerwcu 1836 wstąpił do seminarium duchownego św. Stanisława. W 1837 udał się z Piotrem Semenką do Rzymu na studia teologiczne, ale na skutek pewnego oporu kurii wobec tworzenia grupy zakonników emigracyjnych otrzymali święcenia dopiero po czterech latach. W 1842 założyli tam obaj Zgromadzenie Zmartwychwstania Pańskiego, po czym wyjechał do Paryża dla zwalczania towianizmu. Zdolny przedtem poeta, zyskał później sławę świetnego krasomówcy, kaznodziei, jeżdżąc w misji Zmartwychwstańców po Francji, Belgii, Anglii, Irlandii i Niemczech w 1843-1845. W 1845 objął godność przełożonego Zgromadzenia, którą jednak w 1847 przekazał ks. Józefowi Hubemu i wrócił do Paryża, gdzie wygłaszał kazania. W 1848 wyjechał na wezwanie zaprzyjaźnionych z nim Koźmianów w Poznańskie, skąd jednak został wkrótce wydalony przez władze pruskie. Po krótkim pobycie w Dreźnie uzyskał prawo zamieszkania w Krakowie. W kwietniu jednak 1849, obawiając się represji władz austriackich, zbiegł z Krakowa i wrócił do Paryża. Od 1848 pogłębiają się ultramontańskie i konserwatywne poglądy, które nawet nie mogą znaleźć całkowitego poparcia w obozie Hotelu Lambert. Były radykał, republikanin, reprezentował nastroje wywołujące sprzeciw emigracji z powodu ich antypowstańczego oblicza. Szczególnie jaskrawo wystąpiło ono w kazaniu „O duchu narodowym i duchu rewolucyjnym”, wygłoszonym w Paryżu w rocznicę powstania, 29 XI 1849, w którym potępił udział Polaków w rewolucjach Wiosny Ludów. W 1850 wrócił do Rzymu, a w 1855 został ponownie, i to do końca życia, przełożonym Zgromadzenia Zmartwychwstańców. Późniejszy rozwój Zgromadzenia był bezsprzecznie jego dziełem. W 1861 odbył podróż misyjną do Bułgarii. Stanowisko antypowstańcze znalazło szczególnie ostry wyraz w jego stosunku do demonstracji narodowych w 1861-1862, uzewnętrznionym w liście otwartym, ogłoszonym 22 I 1863 „Do braci księży grzesznie spiskujących i do braci szlachty niemądrze umiarkowanej”, w którym potępił ruch zbrojny. List ten, jak i kazania jego spowodowały wybuch niezadowolenia wśród społeczeństwa i napiętnowanie ich autora przez Rząd Narodowy, który odżegnał się od niego i oskarżył go o zdradę narodową. Mimo prób złagodzenia stanowiska K. prowadził faktycznie w dalszym ciągu propagandę anty-powstańczą. Po 1864 skoncentrował swą energię na zorganizowaniu w Rzymie kolegium polskiego. Jako przełożony Zmartwychwstańców wizytował w 1865-1866 i 1871 parafie polskie w Ameryce Północnej, a w 1865 również Południowej. W 1869 zwiedził Galicję, w 1872 udał się powtórnie do Bułgarii. Zmarł nagle na ulicy w Rzymie. Publikował kazania, mowy żałobne, listy z podróży, m. in. zaatlantyckie, broszury polityczno--publicystyczne, które weszły do trzytomowego wydania jego Pism (Berlin 1870-1872). Poza pierwszą powieścią Uwiedziona małżonka z 1830 wydał jeszcze w 1836 drugą, Nunc dimittis, Domine. Powieść z dziejów szkockich z końca XVI wieku.
    Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: KAJSIEWICZ Hieronim Ambroży Franciszek - Ukończył szkoły w Sejnach, od 17.9.29 student Wydziału Prawa i Administracji UW. W powstaniu uczestnik Nocy Listopadowej, bił się pod Arsenałem, żoł. 3 puł., należał do korpusu Dwernickiego, Stoczek, pod Nową Wsią ciężko ranny, dostał się do niewoli, ale został odbity, ppor. powstania lit. kon., przeszedł do jazdy august. Przybył do Francji 2.32, przebywał początkowo w Strasburgu, gdzie zapisał się na wydział prawa, by pozostać w tym mieście i nieść pomoc emigrantom. Usunięty do zakładu w Besançon, 20.3.32 wybrany sekretarzem Rady Polaków, 13.5.32 prosił o przeniesienie do Paryża dla odbycia operacji chirurgicznej, 1.6.32 przyjęty do loży „Wytrwałość-Nadzie-ja”. 9.8.32 uzyskał zgodę na zamieszkanie w Paryżu, przebywał tam jako reprezentant Rady z Besançon przy Komitecie Narodowym Polskim Lelewela, pracował jako kowal w fabryce wyrobów żelaznych. W tym czasie radykalnych przekonań, 7.33 wydalony z Paryża za kontakty z republikańskim Stowarzyszeniem Praw Człowieka. Przebywał w Nogent-sur-Marne i Angers, gdzie 22.1.35 potępił Czartoryskiego. Ożenił się z posażną Francuzką. 16.6.35 wrócił do Paryża. Związał się z Bogdanem Jańskim i 2.36 zamieszkał w jego „domku” przy Notre-Dames-des-Petits-Champs 11. Od 6.36 w seminarium duchownym św. Stanisława, 1837 udał się z Piotrem Semenenkąna studia teologiczne do Rzymu, 5.12.41 otrzymał święcenia. W 1842 współzałożyciel, a 1845-47 przełożony zgromadzenia zmartwychwstańców. 1843-45 jeździł po Francji, Belgii, Anglii, Irlandii i Niemczech jako kaznodzieja. 1845 został członkiem Towarzystwa Historyczno-Literackiego. Uczestnik wypadków Wiosny Ludów, udał się do Wielkopolski do zaprzyjaźnionych z nim Koźmianów, wkrótce jednak został wydalony przez władze prus. do Drezna. Przez pewien czas mieszkał w Krakowie, ale 1849 zagrożony aresztowaniem, wrócił do Paryża. Stał się teraz zdecydowanym przeciwnikiem powstania, jednym z reprezentantów myśli ultrakonserwatywnej. 29.11.49 podczas obchodów rocznicy Nocy Listopadowej w Paryżu wygłosił kazanie „O duchu narodowym i duchu rewolucyjnym”, w którym potępił udział Polaków w rewolucjach Wiosny Ludów. 1850 wrócił do Rzymu, od 1855 do końca życia był przełożonym zgromadzenia zmartwychwstańców. 1861 odbył podróż misyjną do Bułgarii, 1862 odwiedził Adrianopol i Ziemię Świętą. 22.1.63 ogłosił list otwarty „Do braci księży grzesznie spiskujących i do braci szlachty niemądrze umiarkowanej”, w którym potępił powstanie styczniowe. Rząd Narodowy oskarżył go w związku z tym o zdradę. Od 1864 pracował w Rzymie nad organizacją kolegium polskiego. 1865-66 i 1871 wizytował parafie polskie w Ameryce Północnej i Południowej. 1869 odwiedził Galicję, 1872 był znowu w Bułgarii. Uważany za zdolnego poetę, przede wszystkim jednak zapisał się w pamięci jako kaznodzieja. 1870-72 wyszły w Berlinie jego trzy-tomowe „Pisma”. Zm. nagle w Rzymie 26.2.73, rażony apo-pleksjąna ulicy.
    n.16386 Nekrologia Minakowskiego (16386)

...

Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiego, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
Baza jest uzupełniana codziennie
— bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!


Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.

Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy, politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL, uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi

Cytuj: Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 29.03.2024.
© 2002-2024 Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne — Regulamin, polityka prywatności i cookie
IP: 18.209.229.59